Του Βασιλείου Ναζλή
Ο Στρατός υπήρξε ανεξάντλητη πηγή ιστορικών γεγονότων, αλλά και γλαφυρών καταστάσεων που ενέπνευσαν πολλούς
Ο στρατός από τις πρώτες ημέρες της επισήμου ύπαρξής του ήταν η δεξαμενή άντλησης ιστορικών γεγονότων, αλλά αποτέλεσε και χώρο, όπου εμφανίστηκαν (και εμφανίζονται) κωμικά γεγονότα, με πρωταγωνιστές άνδρες του, από χαμηλούς βαθμούς.
Οι αποτυπώσεις των στιγμών, που προκαλούσαν γέλιο, όταν εξελισσόταν στον χώρο των στρατοπέδων, έγιναν και από αυτόπτες μάρτυρες, αλλά και μετά από πολλούς άλλους, που με την γραφίδα τους, μας έδωσαν γέλιο.-
Πολλά βιβλία γράφηκαν και από άνδρες, που υπηρετούσαν στις τάξεις του στρατού, άσχετα από θέση ή βαθμό, με στιγμιότυπα, που προσδιόρισαν χαρακτηριστικούς τύπους της κάθε εποχής.
Η τότε πειθαρχία, ήταν απόλυτα απαράβατο καθήκον και όλα γύριζαν γύρω από την καθημερινή έμπρακτη εφαρμογή της και η μη αμφισβητήσιμη διαταγή, έπρεπε να εκτελεστεί “αμελητί και παραχρήμα”, χωρίς αντιλογία, απ’ όλους ,που ήταν το αντικείμενο υλοποίησης.
Ένα τέτοιο γεγονός, που αποτυπώθηκε σαν χθες… την 12-1-1930 στην εφημερίδα της Θεσσαλονίκης “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”.
*** Όλοι οι άνδρες στην γραμμήηηηηηη…
Ο λοχίας έκανε θεωρία. Αυστηρή διαταγή του Σώματος, παράγγειλε να “κήδωνται του δημοσίου πλούτου”.
Ο λοχίας, στην αρχή δεν το κατάλαβε αυτό.
– Εμείς τον κηδεύουμε τον δημόσιο πλούτο, ή αυτοί εκεί κάτου στην Αθήνα??”, μουρμούρισε.
Ο δάσκαλος (του χωριού) που έτυχε να είναι “παρών”, σαν ήρθε η διαταγή, γιατί είχε τότε το τηλέφωνο και το ταχυδρομείο του εξήγησε.
“Κήδομαι” σημαίνει προφυλάσσω, επιμελούμαι, φροντίζω, περιποιούμαι, για να μην καταστραφεί, τον πλούτο του Δημοσίου.
-“Και τα τσαρούχια? και του φαγί? και τη κουραμάνα?”.
-” Αναμφίβολα όλα”!!
Έτσι λοιπόν, παρατεταγμένοι στην γραμμή, οι άνδρες του λοχία, μόλις μαζεύτηκαν στην παλιά αχυρώνα των καπνών, που μετέτρεψαν σε στρατώνα, άκουγαν την θεωρία πως να “κήδονται” του πλούτου του Δημοσίου!!
Ο λοχίας ήταν αυστηρός και του καθήκοντος στρατιώτης. Αγράμματος λιγάκι και για τούτο λίγο χοντροκέφαλος, αλλά “σκυλί μοναχό” στην υπηρεσία.
Έβαλε όλα τα “ζουλάπια” στην γραμμή και άερχισε…
-Του κράτους ρε πιδιά είνι φτουχό, δεν έχει να μας θρέξ και πως τα κονομάει κι αυτό ένας Θεός του ξέρρ. Είνι σαν τη μάνα τη φτουχιά, που δεν έχχχει να ντύσει τα παιδία της.
Τ’ ακούς συ τραγόμαλε, που σούρνεις την καπότασσ,στους δρόμους? κι σύ μουρέ Καράπαπα, που ντουφεκάς τις καρακάξες?? Οινουνουμία βρε πιδιά! Προυσουχή κι οικουνουμία.Πάσα παράβασσ είνι προυδουσία κατά της πατρίδας!!
Οικουνουμία στου φαγί και προυσουχή στα ρούχα, στον ιματισμό. Αυτό θα πει “κήδεσθαι του δημουσίου πλούτου.
Τ’ ακούς συ Σαραντάσγκρα, που θέλςς, μια κουραμάνα στην καθισιάσσ?. Κουντεύβσσ να καταβροχθίσσ του Δημούσιου!!
-Αφού πνέαουοου κυρ λουχία!!
-Να σφίξσσ του ζουνάρσσ,σ’ αυτό θα πει στρατιώτσσ!! Αυτό θα πει καθήκον!
-Από σήμιρα ου κάθε άντρας θα τρώεει μια κουραμάνα κάθε τρεις μέρες και αν είνι και «Ιθνικός ευργέτσσ», κάθε τέσσερεις…!!!
-Κια άμα πνειάμε κυρ λουχία, τι θα τρώμε??!!
-Βαλανίδια… έτσσ θα ξυπηρετήσουμε την Πατρίδα. Έπειτα ου ιματισμός. Προυσουχή κι οικουνουμία. Δεν είνι ανάγκη δω πάνου στα βουνά να φθείρεται οι θύσσανουςςς!, να τουν βγάλτι και να του βάλτι στου σάκκου …και δεν είνι ανάγκη να φουράτε τσαρούχια στα βουνά !!.Θέστατι υπό μάλλης.
-Είνι κατάσταση τσαρουχιών βρε Λιαρουκάμππ??> Πόσου κιρό τάχεις βρε;
-Τρεις μήνες κυρ λουχία.
-Και τά φαγες βρε Λιαρουκάππ, εσύ θα καταστρέψψειςς την Πατρίδα.
-Μα δω πάνω που γυρίζουμε απόσπασμα??!!!
-Και τις μ’ αυτό βρε Λιαρουκάπππ. Βρε συ σαι καταστρουφή καημένε. Εσύ θα του αφανίσσσ του Δημόσιου!!!!
-Να τι …να μη περπατάου κυρ λουχία???.
-Βρε η γελάδα του φουρούσε το πετσί τσ αυτό ώσπου να πιθάννν και συ του χαλάς σε τρείς μήνες…!!!!
Εκείνη την στιγμή ένα παιδί, ένα “δασκαλούδι”, έφτασε τρέχοντας και λαχανισμένο από το σχολείο.
-Μία επείγουσα διαταγή ήρθε στο δάσκαλο τηλεφωνικά και μου
την έδωσε να σας την φέρω, ” κάνε φτερά’ μου είπε είναι επείγουσα. πολύ.
Ο λοχίας άνοιξε και διάβασε «ΕΛΘΕ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ ΠΕΡΊ ΛΎΧΝΩΝ ΑΦΑΣ», αναφέρατε λήψη παρούσης και εκτέλεση.
Το κοίταξε πάλι από δω, το κοίταξε απ’εκεί, το διάβασε και το ξαναδιάβασε μέσα του μεγαλόφωνα. Ήταν ρητό και κατηγορηματικό
Γύρισε τότε σοβαρός και αθυστηρός στους άνδρες του.
-Πρρρρρσχή. Ίπι ενός ζυγού, ρε ζαγάρια. Πρρρρρσχή.
Οι άνδρες παρατάχθηκαν.
Ο λοχίας γύρισε θυμωμένος στον πρώτο στρατιώτη δεξιά.
-Φάτου το λυχνάρρ, τώρα που σου λέου, δεν ακούς???!!.
-Δεν μπουρώ κυρ λουχία να του φάου του ιέρμου!!!
-Φάτο αν θέλειςσσ με του καλό ζαγάρρρ φώναξε θυμωμένα ο λοχίας. Άρνηση υπηρεσίαςς, βρε παρακουή κατ’ ανουτέρου!!!Θα πας στρτουδικείου.
-Δεν μπουρώ κυρ λουχία, γιατί είνι από τενεκέ …να φάου του φτυ΄λλ!!
-Φάε του φτύλλ.
Πειθαρχικοί οι άνδρες εκτέλεσαν την διαταγή.
Σαν τελείωσε η φασαρία, …πέρασε ο θυμός στον λοχία.
Οι άνδρες μόλις τον είδαν ήσυχο, τον περιτριγύρισαν.
-Μα τι σού ρθε κυρ λουχία!!
-Ιπείγουσα διαταγ, να του τηλεγράφημα, διάβασε.
-“ΕΛΘΕ ΜΕ ΘΥΜΟΝ, ΠΕΡΙ ΛΥΧΝΩΝ ΝΑ ΦΑΣ”!!>
-Να φάμε λύχνους!!.Νέες οικονομίες φαίνεται πως εφήρμοσε το κράτος.”!!!
Κι έπειτα πήρε ένα χαρτί κι έγραψε επάνω στο γόνατο, την αναφορά του.
-“Ευπειθώς αναφέρω λήψη και εκτέλεση της διαταγής. Άπαντες οι άνδρες μου μη δυνάμενοι να φάνε τουη λύχνου,δι’ότι ήταν τενεκές… έφαγαν τα φτύλια.”!!!!ΣΤΑΜ.ΣΤΑΜ. ***
Το παρόν πιθανόν (και σίγουρο) είναι κατασκευασμένο τότε, αλλά ενέχει όλα εκείνα τα κωμικά στοιχεία που …θα μπορούσε να είναι και πραγματικότητα.
Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους πρώτους χαμηλόβαθμους του τότε στρατού, που αν και αγράμματοι, χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση, πέτυχαν στην αναντίρρητη πειθαρχία.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΥΣΤΡ. ΝΑΖΛΗΣ
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
Αντιπρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού
