Χωριά και οικισμοί του Νομού Δράμας
Το Πολύσυκο βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρα και απέχει 43 χλμ. από τη Δράμα και 9 χλμ. από ο Παρανέστι , έδρα του Δήμου.
Το όνομα του πήρε από παλιά (μετά το 1922) γιατί υπήρχαν πολλές συκιές και τα τελευταία χρόνια δεν εμεινε καμία από ασθένεια και την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.
18/12/1920 Αναγνώριση του οικισμού και προσάρτηση του στην κοινότητα Δρατσίστης (σημερινό Μελισσοχώριον)
ΦΕΚ 76Α – 02/05/1927. Ο οικισμ’ος μετονομάζεται σε Πολύσυκον
Ο οικισμός προήλθε από τη μετονομασία του οικισμού Ιντζιρλίκ
ΦΕΚ 39Α – 21/03/1994. Ο οικισμός αποσπάται από την κοινότητα Παρανεστίου και προσαρτάται στοΔήμο Παρανεστίου .
ΑΠΟΓΡΑΦΉ
Στην απογραφή του 1920 ο οικισμός είχε 88 κατοίκους (41 άνδρες και 47 γυναίκες)
Στην απογραφή το 1928 ο οικισμός είχε 63 κατοίκους (32 άνδρες και 31 γυναίκες)
Στην απογραφή το 1951 ο οικισμός είχε 62 κατοίκους
Στην απογραφή το 1961 ο οικισμός είχε 74 κατοίκους
Στην απογραφή το 1971 ο οικισμός είχε 31 κατοίκους
Στην απογραφή το 1991 ο οικισμός είχε 18 κατοίκους
Στην απογραφή το 2001 ο οικισμός είχε 28 κατοίκους
Στην απογραφή το 2011 ο οικισμός είχε 15 κατοίκους
Στην απογραφή του 2011 ο νομός Δράμας (Περιφερειακή ενότητα Δράμας ) έχει μείωση του πληθυσμού σε όλους σχεδόν τους οικισμούς, μόνον η πρωτεύουσα έχει αύξηση.
Το 1937 μετεγκατάσθηκαν στο χωριό από τον διπλανό οικισμό το Παράμερον,πρόσφυγες από την Τραπεζούντα, οι οποίοι είχαν έρθει με την ανταλλαγή πληθυσμών και εγκαταστάθηκαν προσωρινά στο Παράμερον.
Ο ναός του οικισμού είναι του Αγίου Παντελεήμονα και πανηγυρίζει κάθε χρόνο στις 27 Ιουλίου.
Δείτε βίντεο την ημέρα πανήγυρις του χωριού
Η οικογένεια του Γιάννη Κοσμίδη μένει μόνιμα στο χωριό και ασχολείται με την κτηνοτροφία.
Δείτε σχετικό βίντεο από την φάρμα του Κοσμίδη
Στο παλιό Δημοτικό Σχολείο όπου φοίτησε ο κυρ Θεόφιλος και είχε δάσκαλο τον αείμνηστο Δήμαρχο Δράμας Σωκράτη Δημητριάδη. Το σχολείο κατασκευάστηκε τέλη 1949 και λειτούργησε για πρώτη φορά αρχές του 1950 (ημέρα γιορτής Αγ. Ιωάννου) με δάσκαλο τον πρώην Δήμαρχο Δράμας Σωκράτη Δημητριάδη , μέχρι τον μήνα Ιούνιο 1950. Δάσκαλος στο χωριό ήταν για χρόνια και ο Χρήστος Αντωνιάδης.
To 1951 μέχρι το 1953 λειτούργησε νυχτερινή σχολή για άτομα που δεν πρόλαβαν να πάνε σχολείο.
Μέτά την μάχη της γέφυρας Παπάδων, οι κάτοικοι του χωριού βασανίστηκαν από τους Βουλγάρους γιατί είχαν την πληροφορία ότι είχαν πολλά κρυμένα όπλα.
Την καθαρά Δευτέρα του 1948 όλο το χωριό άδειασε αφού εκδιώχθηκαν από τους Βουλγάρους και εγκατάστάθηκαν προσωρινά σε ξύλινεςπαράγκες στο Παρανέστι, όπως και τα γύρω χωριά από το Πολύσυκο. Προς τα τέλη του 1950 επέστρεψαν στα σπίτια τους αλλά είχαν απώλειες από κρυμμένες νάρκες . Η Παπαδοπούλου Άννα (μάνα) και Παπαδοπούλου Παρθένα (κόρη) σκοτώθηκαν από παγιδευμένη νάρκη λίγο πριν φτάσουν στο σπίτι τους.
Σήμερα στο χωριό μένουν μόνιμα 3 οικογένειες με καταγωγή από το διπλανό χωριό Μικροχώρι και ασχολούνται με την κτηνοτροφία.
Εικόνες
