Τα αυθόρμητα είναι και τα πιο καλά.Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή διάθεση και θετική ενέργεια.
Μια ενδιαφέρουσα ορειβατική διαδρομή (και η πιο δημοφιλής) είναι η διαδρομή από το Γρανίτη στην ψηλότερη κορυφή του νοτιοδυτικού τμήματος του Φαλακρού, τον Άγιο Παύλο στα 1.769 μέτρα.
Το μονοπάτι αρχίζει από το εγκαταλελειμμένο πλέον σανατόριο, που βρίσκεται στα δυτικά του χωριού.
Το μονοπάτι ακολουθεί νότια κατεύθυνση και διατρέχει μια τέτοια ποικιλία βλάστησης που δίνει στον παρατηρητικό πεζοπόρο την εντύπωση βοτανικού κήπου. Στην αρχή δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία. Όταν όμως βγαίνει από το δάσος και μπαίνει στην ψευδοαλπική ζώνη, στον αυχένα που είναι γνωστός ως «Τραπέζι», τότε αρχίζει να γίνεται ανηφορικό.
Τα λιβάδια στη ζώνη αυτή νωρίς την άνοιξη (Μάρτιο ή και αρχές Απριλίου) καλύπτονται από μεγάλες αποικίες κρόκων που σχηματίζουν λαμπρές κίτρινες ή γαλάζιες περιοχές και δημιουργούν χρωματική αντίθεση με τις λευκές επιφάνειες του χιονιού που επιμένει.
Η διαδρομή συνεχίζεται έτσι ως τους πρόποδες του υψώματος, από όπου αρχίζει για τον πεζοπόρο η πραγματική περιπέτεια. Η ανάβαση στην κορυφή απαιτεί απόφαση και καλή φυσική κατάσταση. Υπάρχει μονοπάτι αλλά, για συντομία, είναι δυνατή και η κάθετη ανάβαση. Αυτή η δεύτερη γίνεται πραγματικά βήμα βήμα.
Σε κάποια σημεία ανάμεσα στα ασβεστολιθικά πετρώματα υπάρχουν βάραθρα που καταλήγουν στο κενό και κόβουν ακόμα περισσότερο την ήδη κομμένη από την απότομη ανηφόρα ανάσα. Για την ανάβαση απαιτείται το μεγαλύτερο μέρος του ορειβατικού χρόνου που υπολογίζεται σε τρεις συνολικά ώρες. Εξυπακούεται ότι για τους… αμύητους χρειάζονται πολύ περισσότερες.
Πλησιάζοντας προς την κορυφή αρχίζει να διακρίνεται το εκκλησάκι του Αγίου Παύλου, το οποίο έχτισε εκεί πάνω ο στρατός το 1952. Είναι ένα μικροσκοπικό κτίσμα, μέσα στο οποίο χωρά μόνο ένας άνθρωπος.
Η εμπειρία της κορυφής του Αγίου Παύλου είναι δύσκολο να περιγραφεί. Αν έχει καθυστερήσει λίγο ο χειμώνας, ενδέχεται η μια πλευρά του υψώματος, η βορινή, η προς το Λεκανοπέδιο του Νευροκοπίου, να είναι ακόμη καλυμμένη από χιόνια, ενώ η νότια, η προς την κοιλάδα του Αγγίτη, να είναι στεγνή και ηλιόλουστη. Προς την πλευρά του Λεκανοπεδίου φαίνονται από ψηλά οι καταβόθρες του Οχυρού, οι οποίες τροφοδοτούν τον Αγγίτη, και πανοραμικά όλο το Λεκανοπέδιο. Οι πηγές του Αγγίτη, από την άλλη μεριά, δεν είναι ορατές. Όμως στο οπτικό πεδίο εγγράφεται ολόκληρη η πεδιάδα της Δράμας μέχρι το Παγγαίο και τους Φιλίππους προσφέροντας μια αίσθηση κυριαρχίας.
Η κάθοδος θέλει προσοχή, γιατί αν και είναι ασφαλώς λιγότερο κοπιαστική για τα πνευμόνια, για τα πόδια είναι εξίσου ή και περισσότερο επίπονη από την άνοδο.”
Η πεζοπορία πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουνίου 2017 μαζί με τους τους φίλους πεζοπόρους και φυσιολάτρες, Λευτέρη Χατζηθεοδωρίδη, Σπύρο Ξανθόπουλο και Σταύρο Αβραμίδη.
Δείτε βίντεο
Ακολουθούν φωτογραφίες
Έγραψε ο Σάκης Καλοκύρης
