Αγαπητοί αναγνώστες του Dramania.gr

Στις δύσκολες εποχές  που περνάμε μόνο με την αλληλεγγύη,  την αγάπη και το ενδιαφέρων προς τον συνάνθρωπο θα τα βγάλουμε πέρα.

Με ενδιαφέρων παρακολουθώ τις διάφορες δραστηριότητες και πρωτοβουλίες  σ΄αυτήν την κατεύθυνση και οφείλω να συγχαρώ όλους όσους ασχολούνται με τα κοινά.

Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω μία ομάδα στο facebook  με τον τίτλο  το παζαράκι  της Δράμας και όχι μόνο.

Την ιδέα την πήρα από παρόμοιες ομάδες του εξωτερικού που δραστηριοποιούνται με μεγάλη επιτυχία και δράση.

Δεν πετάμε τίποτε. Όλα μπορούν να ανακυκλωθούν ή να ξαναχρησιμοποιηθούν!

Αντικείμενα που για κάποιον είναι τελείως άχρηστα μπορεί για κάποιον άλλον να είναι απαραίτητα.

Στην ομάδα μπορεί κάποιος να χαρίσει κάτι που δεν χρειάζεται πλέον ο ίδιος, να αναζητήσει κάτι που του λείπει  να του χαριστεί ή να το αγοράσει. Μπορεί επίσης  κάποιος να πουλήσει κάτι πολυτιμότερο σε  αγοραστές κοντά στην πόλη του.

Είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος συναλλαγής και επικοινωνίας με συνανθρώπους μας.

Δεν υπάρχει περιορισμός στα αντικείμενα που προσφέρονται, μπορεί να είναι από ένα αυτοκίνητο ή ακίνητο μέχρι φυτά ή σπόροι για τον κήπο που μας περίσσεψαν, οικιακά είδη, ρούχα, παπούτσια και ότι άλλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να πιάσει τόπο.

Κάντε την προσφορά σας και όλο και κάποιος θα ανταποκριθεί!

Οι κανόνες είναι απλοί και πρέπει να τηρούνται για την καλή και ομαλή  λειτουργία του παζαριού.

Χαρίζω, πουλάω, ανταλλάσσω, ζητάω!
Το γκρουπ αυτό δημιουργήθηκε για την εύκολη πρόσβαση στην αναζήτηση και προσφορά αντικειμένων πάσης φύσεως στον νομό Δράμας και ίσως όχι μόνο.
Όροι χρήσης: Στις αγγελίες πρέπει να μπαίνει ο χαρακτηρισμός (χαρίζω, πουλάω, ανταλλάσσω ή ζητάω), η τιμή πώλησης και ο τόπος που βρίσκεται το αντικείμενο. Για την καλή λειτουργία του παζαριού, καλό θα ήταν να μπαίνουν και φωτογραφίες ή περιγραφές των αντικειμένων. Αγγελίες που δεν πληρούν τους όρους λειτουργίας δεν θα εκδίδονται.
Οι αγγελίες που έληξαν καλά θα είναι να αφαιρούνται από τους εκδότες τους ή να δηλώνεται η λήξη τους (πουλήθηκε, βρέθηκε, δεν διατίθεται πλέον)

Το παζαράκι άρχισε!! Με επιτυχία θα έλεγα.

Για όσους ενδιαφέρονται παραθέτω τον σύνδεσμο:

https://www.facebook.com/groups/546417902134585/

καλή διασκέδαση!

Κέζεκουχεν (käsekuchen)!

---

Κλασικό παραδοσιακό Γερμανικό γλυκό με γιαούρτι.

 

Υλικά: για μία φόρμα διαμέτρου 26-28 εκατοστών.

Για τον πάτο:

200 γρ αλεύρι

75 γρ βούτυρο ή μαργαρίνη

75 γρ ζάχαρη

1 αβγό

1 βανίλια

Μία πρέζα αλάτι

 

Για την κρέμα:

1 κιλό κβάρκ (Lidl) ή γιαούρτι στραγγιστό με όλα του τα λιπαρά

6 κρόκοι αβγών

100 γρ ζάχαρη

450 γρ γάλα

150 γρ αλεύρι

150 γρ μαργαρίνη ή βούτυρο αγνό λειωμένο

Ξύσμα από ένα λεμόνι

Επίσης

6 ασπράδια

150 γρ ζάχαρη

 

Για το γλασάρισμα:

1-2 κουταλιές μαρμελάδα βερίκοκο ή άλλη ανοιχτόχρωμη.

 

Εκτέλεση:

Ζυγίζετε πρώτα όλα τα υλικά και βουτυρώνετε την φόρμα.

Πάτος:

Βάζετε όλα τα υλικά σε μία μικρή λεκάνη, το βούτυρο κρύο σε κομμάτια, και τα ζυμώνετε σε ομοιόμορφη ζύμη.

Τη σκεπάζετε και τη βάζετε στο ψυγείο περίπου 30 λεπτά.

Με την πλάτη ενός κουταλιού, απλώνετε τα 2/3 της ζύμης ομοιόμορφα στον πάτο της φόρμας, μέχρι να τον καλύψετε τελείως. Με το 1/3, πλάθετε ένα κορδόνι και το απλώνετε στον περίγυρο του πάτου. Πατάτε και πάλι με κουτάλι το κορδόνι της ζύμης για να λεπτύνει και να καλύψετε ένα μέρος από το στεφάνι της φόρμας. Αφήνετε στο πλάι, ανάβετε τον φούρνο να ζεσταθεί, στους 175 βαθμούς και αρχίζετε με την προετοιμασία της κρέμας.

Κρέμα:

Σε μία ευρύχωρη λεκάνη βάζετε τα πρώτα 7 υλικά (μέχρι και το ξύσμα) και ανακατεύετε καλά μέχρι να γίνει η κρέμα λεία και ομοιόμορφη.

Χτυπάτε τα ασπράδια σε μαρέγγα με τα 150 γρ ζάχαρη, μέχρι να πήξει και να αφήνει ελαφριές κορυφές.

Προσθέτετε τη μαρέγγα στην κρέμα και ανακατεύετε με σπάτουλα κυκλικά, από κάτω προς τα πάνω (διπλώνετε), για να μη χαθεί ο όγκος.

Αδειάζετε την κρέμα στη φόρμα, θα γεμίσει μέχρι επάνω.

Βάζετε το γλυκό στον φούρνο και μετά από 20 λεπτά, με ένα κοφτερό μαχαιράκι, χαράζετε το γλυκό κρατώντας το μαχαίρι λοξά, στον περίγυρο της φόρμας. Έτσι θα αποφύγετε τα μεγάλα ραγίσματα στην επιφάνεια.

Μετά το κόψιμο φουσκώνει πολύ αλλά όταν κρυώσει επανέρχετε στο επίπεδο της φόρμας. Ψήνετε ακόμη 40 λεπτά, στα τελευταία 20 χαμηλώνετε τη θερμοκρασία στους 160 βαθμους. Σβήνετε τον φούρνο μετά απο μία ώρα και αφήνετε το γλυκό άλλο ένα δεκάλεπτο μέσα.

Βγάζετε από τον φούρνο και αφήνετε το γλυκό να κρυώσει μέσα στην φόρμα του.

Ζεσταίνετε καλά την μαρμελάδα, να γίνει υγρή και με ένα πινέλο την απλώνετε στην επιφάνεια του γλυκού, για να γυαλίσει.

Ανοίγετε προσεκτικά το στεφάνι της φόρμας. Αν είναι σε κάποιο σημείο το γλυκό κολημένο, το ξεκολάτε με ένα μαχαιράκι.

Περάστε τώρα ένα μεγάλο μαχαίρι ανάμεσα στο γλυκό και τον πάτο της φόρμας και με την βοήθειά του σπρώξτε το γλυκό πάνω στην πιατέλα.

 

Καλοφάγωτο!!

Τι γρήγορα που περνάει ο καιρός! Τα Χριστούγεννα ήρθαν πάλι! Σήμερα θα σας δώσω μία νοστιμότατη συνταγή κανταΐφι, με σιρόπι και κρέμα βανίλιας, το γνωστό εκμέκ κανταΐφ, σε ατομικές μερίδες, βολικές στο σερβίρισμα και πανέμορφες!

Για το ψήσιμο θα χρειαστείτε 2 φόρμες για ατομικά κέικ (μάφινς), στρόγγυλες ή μακρόστενες.

Υλικά:
300 γρ κανταΐφι
150 γρ βούτυρο ή μαργαρίνη

Για το σιρόπι:
400 γρ ζάχαρη
250 μλ νερό
1 κ.σ. λεμόνι χυμό

Για την κρέμα:
1,5 λίτρο γάλα
6 κ.σ. κορν φλάουρ
6 κ.σ. σιμιγδάλι ψιλό
2 αβγά
200 γρ ζάχαρη
2 βανίλιες
ξύσμα από ένα λεμόνι

Για τη διακόσμηση:
400 μλ κρέμα γάλακτος
3 κ.σ. ζάχαρη
1 βανίλια
μερικές κουταλιές καβουρδισμένο φιλέ αμυγδάλου (προαιρετικά)

Εκτέλεση:
Βράζετε το σιρόπι για 5 λεπτά και το αφήνετε στο πλάι μέχρι να το χρειαστείτε.

Αλείφετε τις φόρμες με βούτυρο ή μαργαρίνη.

Ανοίγετε με τα χέρια το κανταΐφι να αφρατίνει...

και γεμίζετε τα φορμάκια μέχρι επάνω.

Λειώνετε το βούτυρο ή τη μαργαρίνη και με ένα πινέλο το απλώνετε πάνω στο κανταΐφι, προσπαθώντας συγχρόνως να μαζέψετε τις ίνες που εξέχουν μέσα στη φόρμα.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 βαθμούς περίπου 30 λεπτά μέχρι να ροδίσει το κανταΐφι ελαφρά.

Όταν το βγάλετε από τον φούρνο, αφήστε να κρυώσει και μετά με ένα κουτάλι μοιράστε το σιρόπι στα φορμάκια χλιαρό.

 

Κρέμα:
Σε ένα ευρύχωρο μπολ ανακατέψτε το κορν φλάουρ με το σιμιγδάλι και την ζάχαρη και μετά με τα αβγά και μερικές κουταλιές από το γάλα, μέχρι να γίνει χυλός.

Βάλτε το υπόλοιπο γάλα στην φωτιά και μόλις ζεματίσει ρίξτε με κουτάλα το μισό στον χυλό που κάνατε πριν, ανακατεύοντας και μετά τον χυλό στο γάλα. Ανακατεύετε συνεχώς, μέχρι να πήξει η κρέμα. κατεβάζετε από την φωτιά και ρίχτετε μέσα τις βανίλιες και το ξύσμα λεμονιού.

Μοιράζετε την κρέμα στα κανταΐφ ζεστή και αφήνετε να κρυώσει καλά.

Χτυπάτε την κέμα γάλακτος με την ζάχαρη και την βανίλια να σταθεροποιηθεί και γαρνίρετε με ροζέτες τα κανταΐφ. Στολίζετε με το φιλέ αμυγδάλου.

Για να σερβίρετε, βγάζετε τα κανταϊφάκια από τα φορμάκια με ένα πηρούνι.

Σημείωση: Αντί για κρέμα γάλακτος μπορείτε επίσης να βάλετε μόρφατ ή κρέμα σε σκόνη χτυπημένη με γάλα.

Καλές γιορτές!

Η συνταγή αυτή είναι ένα κι ένα για τα ψητά της σχάρας αλλά όχι μόνο.

---

Μορείτε να την κάνετε σε διάφορες ποσότητες και να την φυλάξετε στην κατάψυξη. Έτσι θα έχετε πάντα μία εύκολη και γρήγορη λύση στο πιάτο σας.

 

Υλικά:

250 γρ βούτυρο αγνό

1 κοφτό κουταλάκι αλάτι

Λίγο πιπέρι λευκό κατά προτίμηση

Μερικά φρέσκα μυρωδικά όπως

θυμάρι, βασιλικός, δυόσμος, ανάλογα με τα γούστα σας.

Επίσης μπορείτε να βάλετε μία σκελίδα σκόρδο για σκορδοβούτυρο ή και λίγη σκόνη ή σταγόνες τσίλι.

Μπορείτε επίσης να συνδιάσετε μερικά από τα μυρωδικά για να δώσετε πιο πικάντικη νότα στο βούτυρο.

 

Εκτέλεση:

Χτυπάτε το βούτυρο πολύ καλά με μίξερ, μέχρι να ασπρίσει και να γινει αφράτο.

Προσθέτετε το αλάτι, το πιπέρι, και τα μυρωδικά που διαλέξατε, κομμένα στο μπλέντερ και ανακατέβετε όλα τα υλικά μαζί μέχρι να φαίνονται ομοιόμορφα μοιρασμένα μέσα στο βούτυρο.

 

Αποθήκευση:

Μία "όμορφη" και πρακτική ιδέα είναι οι παγοθήκες.

Γεμίστε τις παγοθήκες με ένα κουταλάκι και με μία σπάτουλα πάρτε το περιτό βούτυρο από πάνω.

Βάλτε την παγοθήκη στην κατάψυξη. Για να ξεφορμάρετε το βούτυρο, αφήστε για ελάχιστο χρόνο να τρέξει λίγο ζεστό νερό πάνο στην παγοθήκη, εννοείται από την μεριά του πλαστικού.

Ρίξτε το ζεστό νερό μόνο σε όσα κομμάτια θα χρειαστείτε. Τα υπόλοιπα ξαναμπαίνουν στον καταψύκτη. Αν χρειάζεστε την παγοθήκη για άλλη χρήση, ξεφορμάρετε όλα τα κομμάτια και βάλτε τα σε ένα μικρό τάπερ και μετά πάλι στην κατάψυξη.

Ένας άλλος απλός τρόπος φόρμας είναι το ρολό.

Σε ένα κομμάτι λαδόκολλα, απλώστε με κουτάλι το βούτυρο σαν ρολό. Αφήστε το λίγο στο ψυγείο να κρυώσει και μετά τυλίξτε, προσπαθώντας να δώσετε μία ομοιόμορφη φόρμα στο υλικό. Βάλτε το ρολό όπως είναι στην κατάψυξη.

Το κόβετε σε φέτες όταν το χρειαστείτε. Κόβεται εύκολα χωρίς να το ξεπαγώσετε προηγουμένως. Αν χρησιμοποιήσετε άμεσα το βούτυρο, μπορείτε να το διατηρήσετε και στο ψυγείο.

Συνοδεύει άριστα τα ψητά της σχάρας και τα λαχανικά, Αρωματίζει τις σούπες, τα ζυμαρικά και το ρύζι!

 

Καλή σας όρεξη!!

Η συνταγή αυτή είναι μία παραλλαγή του κλασικού παστελιού και περιέχει ηλιόσπορους και κολοκυθόσπορους. Γίνεται πολύ νόστιμο και αφράτο.

Για παστέλι μόνο με σουσάμι αντικαθιστάτε απλά αυτούς τους σπόρους με σουσάμι, βάζετε  δηλαδή 500 γρ σουσάμι.

 

Υλικά

300 γρ σουσάμι

100 γρ ηλιόσπορους

100 γρ κολοκυθόσπορους

100 γρ μέλι

150 γρ ζάχαρη

Εκτέλεση

Απλώνετε ένα κομμάτι λαδόκολλα πάνω σε ένα σανίδι κοπής λαχανικών ή πάνω στον πάγκο σας και έχετε και άλλο ένα έτοιμο δίπλα.

Καβουρδίζετε σε ένα τηγάνι χωρίς λάδι τους σπόρους χωριστά. Στην αρχή σε δυνατή φωτιά και όταν αρχίσουν να παίρνουν χρώμα χαμηλώνετε την ένταση και ανακατεύετε συνεχώς για να μην καούνε.

Αφού πάρουν ομοιόμορφο χρώμα, τους βάζετε σε ένα μπωλ και ρίχνετε στο τηγάνι την ζάχαρη να λιώσει.

Όταν γίνει καραμέλα, τραβάτε το τηγάνι από την εστία και ρίχνετε το μέλι. Ανακατεύετε λιγάκι τα δύο υλικά μαζί και μετά ρίχνετε σταδιακά και πάντα ανακατεύοντας τους σπόρους. Βάζετε το τηγάνι και πάλι πάνω στην εστία σε αρκετά χαμηλή ένταση και ανακατεύετε μέχρι να καλυφθούν όλοι οι σπόροι με την καραμέλα.

Αδειάστε το μείγμα πάνω στην λαδόκολλα και απλώστε από πάνω την δεύτερη κόλλα. Δουλεύετε προσεκτικά για να μην καείτε. Πατήστε το μείγμα με τον πλάστη για να μην μείνουν κενά και μέχρι να έχετε ένα φύλλο πάχους 1,5-2 εκατοστών.

Με τον κόφτη της πίτσας χαράξτε πάνω από την κόλλα τα παστελάκια στο μέγεθος που προτιμάτε. Μετά από 5 περίπου λεπτά, βγάλτε την πάνω κόλλα και κόψτε κανονικά τα παστέλια και ξεχωρίστε τα μεταξύ τους. Αφήστε τα να κρυώσουν καλά.

 

Αποθήκευση:

Τα παστέλια διατηρούνται τέλεια σε τενεκεδένια κουτιά.

Σχεδιάστε τον πάτο του κουτιού σας δύο τρεις φορές πάνω σε λαδόκολλα και κόψτε με ψαλίδι. Εννοείται πως σε μεγαλύτερο κουτί θα κάνετε λιγότερες στρώσεις.

Βάλτε στον πάτο το πρώτο φύλλο λαδόκολλας και στρώστε πάνω του μία σειρά παστέλια.

Καλύψε με την δεύτερη λαδόκολλα και ξαναστρώνετε με παστέλια. Συνεχίζετε με τον ίδιο τρόπο μέχρι να έχετε όλα τα παστέλια στο κουτί.

Διατηρούνται πολύ καιρό εκτός ψυγείου.

 

Η επιτυχία είναι σίγουρη!!!

Ένα απλό αλλά όμορφο λουλούδι, που μπορείτε να το φτιάξετε εύκολα με ζαχαρόπαστα και να στολίσετε με μοναδικό τρόπο τα γλυκά σας!

Με μισή δόση από την συνταγή ζαχαρόπαστας μπορείτε να κάνετε αρκετά λουλούδια για μία τούρτα, ακόμα και τριώροφη. Εξαρτάται με πόσα λουλούδια θέλετε να στολίσετε το γλυκό σας.

Οδηγίες:

Κόψτε πρώτα από χαρτονάκι κύκλους με ακτίνα λίγο μεγαλύτερη από το μάκρος του πατρόν για τις κάλες.

Μετά κόψτε τον κύκλο στη μέση, κάντε χωνάκι και κολλήστε την άκρη με ταινία. Καλύψτε το χωνάκι με αλουμινόχαρτο, για να είναι καθαρό και να ξεκολλάει πιο εύκολα η ζαχαρόπαστα.

Σχεδιάστε και κόψτε πάλι από χαρτόνι το πατρόν για την κάλα σε σχήμα φαρδιάς καρδιάς και ανάλογα με το μέγεθος που θέλετε τις κάλες σας.

Βάλτε σε ένα διπλό πυκνό τούλι νισεστέ ή κόρν φλάουρ, για να πασπαλίζετε ελαφρά την επιφάνεια που θα ανοίξετε το φύλλο της πάστας (όπως και στις πίτες).

Για το άνοιγμα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και άχνη ζάχαρη.

Χρωματίστε ένα μικρό μέρος του φοντάν (διαφορετικά η ζαχαρόπαστα) με κίτρινο χρώμα. Πλάστε μικρά μπαστουνάκια για τους στήμονες, βουτήξτε μία οδοντογλυφίδα στο νερό και καρφώστε την στη μία άκρη του στήμονα. Αφήστε τον στήμονα να στεγνώσει.

Μετά περάστε με υγρό πινέλο (όχι πολύ νερό),

βουτήξτε στην ζάχαρη...

και αφήστε και πάλι να στεγνώσουν.

Ανοίξτε φύλλο και κόψτε με το πατρόν μερικές  κάλες.

Βάλτε τα κομμάτια ανάμεσα σε δύο ζελατίνες  για να μην στεγνώσουν.

Τώρα παίρνετε ένα ένα τα φύλλα και πάνω σε ένα κομμάτι σφουγγάρι πιέζετε, περνώντας από πάνω, τις άκρες με το ειδικό μπαλάκι ή ένα πλαστικό κουταλάκι για να λεπτύνουν.

Με το ειδικό μαχαιράκι ή με μία οδοντογλυφίδα, χαράξτε γραμμές

Τυλίγετε το φύλλο πάνω στο χωνάκι, υγραίνετε την μία άκρη και κολλάτε την άλλη επάνω.

Ανασηκώστε προσεκτικά με τα δάκτυλα τις άκρες της κάλας προς τα έξω και αφήστε να στεγνώσει.

Μετά, υγραίνετε και πάλι με πινέλο το κέντρο της κάλας από μέσα και περνάτε τον στήμονα.

Συνδιάστε τις κάλες και με άλλα λουλούδια και φυλλαράκια!

Με μικρή φόρμα σε σχήμα καρδιάς (από αυτές που κόβουμε κουλουράκια), κόψτε μικρές κάλες για να στολίσετε ομοιόμορφα τα κουφέτα με μία τούρτα γάμου.

(δεχόμαστε ευχαρίστως σχόλια και εντυπώσεις σας ή ακόμη και φωτογραφίες, από την δουλειά που κάνατε σύμφωνα με τα άρθρα μας)

ΚΙΝΑ
Δεύτερο μέρος: Πεκίνο! 

Αφού είδαμε τα αξιοθέατα της Σαγκάης, προχωρήσαμε στον δεύτερο στόχο μας, το Πεκίνο.

Ταξιδέψαμε με το τρένο. Ο σταθμός καινούργιος και υπερσύγχρονος, κάτι σαν αεροδρόμιο. Οι συνοδοί, κοπέλες με όμορφες στολές και η ταχύτητα ασύλληπτη, σχεδόν αεροπλάνου!

Γρήγορα φτάσαμε στην ύπαιθρο της περιοχής. Απόρησα με την μορφολογία της. Μία απέραντη επίπεδη επιφάνεια, χωρίς την παραμικρή καμπύλη. Μόνο τα νερά περίσσευαν. Υπήρχαν τόσα πολλά νερά! Σε μεγάλη έκταση εναλλασσόταν τα ποτάμια, και οι λίμνες -μικρές και μεγάλες- με την στεριά. Τι άλλο εκτός από ρύζι θα μπορούσε να καλλιεργηθεί εδώ! Όλες οι εκτάσεις καταπράσινες, απορίας άξιο. Είμαστε για τα καλά στο φθινόπωρο και οι ορυζώνες ακόμη σαν χλόη καταπράσινοι. Ίσως να είναι δεύτερη σοδειά σκέφτηκα. Και ανάμεσα στους ορυζώνες μερικά κηπευτικά. Δέντρα φύτρωναν μόνο δίπλα στους δρόμους.

Όσο προχωρούσαμε προς το Πεκίνο άλλαζε και το τοπίο. Έγινε ορεινό, με λιγότερα νερά, αλλά παρέμενε πράσινο. Τώρα το πράσινο το σκορπούσαν τα καλαμπόκια. Απέραντες εκτάσεις, σχεδόν μόνο με καλαμπόκι φυτεμένες και πάλι κηπευτικά. Τα δέντρα και πάλι στις παρειές των δρόμων και φυσικά σκεπάζανε και τα βουνά. Με μόνο δύο ενδιάμεσες στάσεις φτάσαμε χωρίς καθυστέρηση στο Πεκίνο.

Μείναμε στο Novotel, μια γαλλική αλυσίδα ξενοδοχείων, με ελληνικό αέρα.

Και εξοπλισμό, βάσει κινέζικου οικογενειακού προγραμματισμού.

Εδώ τα κτίσματα ήταν όντως πολυκατοικίες.

Φυσικά δεν έλειπαν και τα ψηλότερα κτήρια, αλλά καμία σχέση με αυτά της Σαγκάης. Εδώ ήταν Κίνα! Τα κτήρια, ακόμη και τα καινούργια θύμιζαν παλιές εποχές. Ο κομουνισμός έκανε αισθητή την παρουσία του εδώ.

Κόκκινες σημαίες...

και στρατός στα αξιοθέατα...

και ανάμεσα στις διαφημίσεις με τα σαπούνια και τα τρόφιμα και η πολιτική προπαγάνδα.

Και οι άνθρωποι όμως ήταν και αυτοί αλλιώτικοι. Παλιομοδίτες, σχεδόν κακοντυμένοι, νεολαία με φόρμες και άτσαλα ντυμένη, κοπέλες ατημέλητες, ακόμη και με παντόφλες στον δρόμο, πρόσωπα σκαμμένα, γερασμένα πρόωρα.

Το φαγητό παραδοσιακό κατά βάση, εντελώς διαφορετικό από αυτό στην Σαγκάη, το βρίσκεις σε κάθε γωνιά. Οι δρόμοι μυρίζουν πάντα φαγητό!

Πολλά υπαίθρια πόστα να πουλάνε ότι ακούγαμε και δεν πιστεύαμε, όλα στο ξυλάκι περασμένα. Οι ξένοι τουρίστες μόνο τα κοιτούσαν και τα φωτογράφιζαν, οι ντόπιοι τα τιμούσαν δεόντως.

Οι δημόσιοι χώροι όλοι πεντακάθαροι και στολισμένοι με φανάρια και λουλούδια,

τα σπίτια όμως, ειδικά στις φτωχογειτονιές, εντελώς ακατάστατα, έμοιαζαν με ακατοίκητα. Μόνο η μπουγάδα, απλωμένη πάντα στο πεζοδρόμιο, μαρτυρούσε την παρουσία ανθρώπων εκεί.

Στενά δρομάκια οδηγούσαν σε επίσης στενές αυλές που γύρω τους ζούσαν μέχρι και δέκα οικογένειες και έμοιαζαν σαν παλιατζίδικα από τα παλιοσίδερα και τα σκουριασμένα ποδήλατα, όλα σκονισμένα, σαν να είχε να βρέξει χρόνια.

Εντύπωση κάνει όμως η απλότητα των ανθρώπων. Είναι ανοιχτοί, σε πλησιάζουν πολύ εύκολα και σε κοιτάνε με απορία και επίμονα, χωρίς διακριτικότητα, ακόμη και στα επίμαχα σημεία!! Οι νεαροί ζητούσαν συχνά να φωτογραφηθούν με την κόρη μου, μία ξένη με μεγάλα μάτια! Πρόβλημα συνεννόησης δεν υπάρχει, με κάποια αγγλικά τα βγάζει κανείς πέρα μιας και όλοι όσοι έχουν να κάνουν με τον τουρισμό, άλλοι λίγο και άλλοι περισσότερο, κόβουν με το τσεκούρι κάποια αγγλικά.

Ακόμη και ο ποδηλάτης του τρίκυκλου παζάρευε στα αγγλικά. Ήθελε "θλί μάνει" για να μας μεταφέρει.

Οι θρησκείες ελεύθερες και οι ναοί ανοιχτοί για όλους.

Βουδιστές,

Λάμα...

και μουσουλμάνοι,

διαφορετικές θρησκείες με όμοια κτισμένους ναούς. Όλοι οι Θεοί στεγασμένοι σε παγόδες. Αξιόλογη κουλτούρα και αξιοθέατα.

Επισκεφτήκαμε την Απαγορευμένη πόλη, που τώρα πλέον δέχεται καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες,

το Θερινό παλάτι,

τον ναό του ουρανού,

το Σινικό τείχος, που ήταν και το μεράκι μου.

Την πλατεία Τιένανμεν,

με το μαυσωλείο του Μάο...

και τα αγάλματα, ενθύμια της επανάστασης μπροστά του.

Ακριβώς απέναντί του μία από τις εισόδους της απαγορευμένης πόλης με την εικόνα του Μάο να δεσπόζει...

και στο πλάι το εθνικό μουσείο.

Την πολύ ενδιαφέρουσα υπαίθρια αγορά φαγητών, με τις περίεργες σπεσιαλιτέ που αναφέρω πιο πάνω και θα παρουσιάσω με φωτογραφικό υλικό σε άλλο κεφάλαιο.

Στα χαρτονομίσματα, φυσικά και πάλι η μορφή του Μάο δεσπόζει και η τιμή τους, είναι γραμμένη ολογράφως στα κινέζικα και σε όλες τις επίσημες διαλέκτους της χώρας καθώς επίσης και με λατινικούς χαρακτήρες, κάτι μου με εξέπληξε!

Φυσικά είναι αδύνατον να σου διαφύγει η δυτική προπαγάνδα. Όλοι οι φτωχοί, κόκα κόλα και μακ ντόναλτς δωρεάν αξεσουάρ χρησιμοποιούν στις επιχειρήσεις τους!!!

Πεκίνο, εδώ χτυπά η καρδιά ενός  γίγαντα!!

Περισσότερες φωτογραφίες, στην Gallery εικόνων που ακολουθεί...

Διαβάστε επίσης:
Το ταξίδι μου στην Κίνα! - Σαγκάη

ΚΙΝΑ
Πρώτο μέρος: Σαγκάη!

Πάντα ονειρευόμουν να δω το Σινικό τείχος από κοντά. Φάνταζε όμως για μένα όνειρο που θα έμενε στο ράφι των επιθυμιών.

Και ξαφνικά παίρνει η κόρη μου τηλέφωνο και μου λέει. «Μαμά, ετοιμάσου για Κίνα, θα πάω να δουλέψω εκεί για 2 χρόνια. Θα έρθεις να με επισκεφτείς».

Και να σου αυτή στην Σαγκάη, να μαι και εγώ φθινοπωριάτικα εδώ, να βλέπω τα απίθανα που συμβαίνουν στην Κίνα και να γράφω στο ξενοδοχείο στο Ξι΄αν.

Αν και πριν δύο χρόνια έκανα σχεδόν την ίδια διαδρομή προς Ιαπωνία, είχα μεγάλη αγωνία πριν ξεκινήσω το ταξίδι μου. Τότε πετάξαμε οι τρεις μας, εγώ με τα δύο μου παιδιά. Τώρα έπρεπε να ταξιδέψω μόνη.

Σχεδόν δεν κοιμόμουν τις τελευταίες ημέρες.

Πώς θα φτάσω μέχρι εκεί, πώς θα βγάλω άκρη, πώς θα περάσει το 12ωρο πετώντας;

Μετά από μία μικρή αναζήτηση στο ίντερνετ αποφάσισα να πάρω την γραμμή Φρανκφούρτη-Παρίσι-Σαγκάη. Ήταν η πιο οικονομική για μένα.

Όταν έφτασε όμως η ώρα να ξεκινήσω ηρέμησα. Είπα ότι βρέξει ας κατεβάσει και ξεκίνησα το μακρινό μου ταξίδι. Πολύ γρήγορα κατάλαβα πως άδικα έχανα τον ύπνο μου τόσο καιρό. Τα αεροδρόμια είναι τόσο καλά οργανωμένα και κατατοπιστικά που και να θες να χαθείς δεν τα καταφέρνεις.

Έτσι βρέθηκα να κάθομαι στις στενές θέσεις του τεράστιου ιπτάμενου λεωφορείου, με προορισμό μου την χώρα των δράκων με τους μικροκαμωμένους κατοίκους της να φοράνε τα ψάθινα καπέλα τους και τα όμοια για γυναίκες και άντρες Μαοϊκά τους κοστούμια.  Μετά το φαγητό που μας σερβίρανε, χαμηλώσανε τα φώτα και όλοι οι επιβάτες το ρίξαμε στον ύπνο. Έτσι λύθηκε και το πρόβλημα της μακρινής διαδρομής. Στο αεροδρόμιο με περίμενε η κόρη μου.

Ανάμεσα στους Κινέζους κρατούσε και αυτή όπως πολλοί άλλοι, μία ταμπελίτσα φτιαγμένη από ένα φύλλο χαρτί που έγραφε ΜΑΜΑ και τα καλωσορίσματα. «Για να μην αισθάνεσαι αδικημένη» μου λέει. Άρχισαν τα περίεργα, σκέφτηκα! Ρίχνω λοιπόν μία ματιά γύρω μου και όντως, υπήρχε μία  μικρή στρατιά γύρω μας από Κινέζους που κρατούσαν κάθε λογής ταμπέλες. Όλοι περίμεναν να πάρουν κάποιον ξένο, περίμενε κι αυτή εμένα!

Νωρίτερα, στο αεροπλάνο, πρόσεξα πως περισσότεροι Ευρωπαίοι ταξιδεύαμε για Ασία και πολύ λίγοι Ασιάτες.

Από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα της διαδρομής έμεινα έκπληκτη από αυτά που έβλεπα!! Η εικόνα που αντίκριζα, δεν είχε καμία μα καμία σχέση με αυτήν που είχα στο νου.

Τα πρώτα κιόλας κτίρια της πόλης ήταν πανύψηλα, τόσο ψηλά που δεν ξέρω αν ήταν απλά πολυκατοικίες ή ουρανοξύστες. Δεν ξέρω μέχρι ποιόν όροφο λέγεται ένα κτίριο πολυκατοικία και από ποιόν λέγετε ουρανοξύστης, για μένα όλα φάνταζαν σαν ουρανοξύστες. Η πόλη άρχιζε λοιπόν με ουρανοξύστες και όχι με μονοκατοικίες όπως συνηθίζεται στην Ευρώπη. Σκουρόχρωμα και πυκνοκτισμένα μεγαθήρια. Σε όλη την διαδρομή η ίδια εικόνα, να αλλάζει μόνο προς τα πάνω. Όσο πλησιάζαμε στο κέντρο της πόλης τόσο ψηλώνατε και τα κτίσματα και από σκούρα γινόταν γυάλινα και μεταλλικά.

Φτάσαμε τελικά και στο θηρίο που μένει η κόρη μου. Τριάντα τέσσερις όροφοι και εμείς στον εικοστό όγδοο. Και μόνο που το σκεπτόμουν με έπιανε ίλιγγος. Όταν φτάσαμε όμως επάνω η θέα με αποζημίωσε. Όλη η πόλη στα πόδια μας.

Από την μία μεριά το εμπορικό κέντρο της περιοχής με το γυάλινο ξενοδοχείο πίσω του...

...και από την άλλη ένα τεράστιο πάρκο με λίμνη και στο βάθος κάθε ύψους οικιστικά  συμπλέγματα.

Μέχρι εδώ καλά πήγαν τα πράγματα, άρχισα όμως να πεινάω. Στο νου μου ήρθαν αυτά που μου λέγανε οι φίλοι πριν φύγω. «Πρόσεχε μην σε ταΐσουν  κανέναν σκύλο ή γάτα εκεί που θα πας» μου λέγανε. Ετοιμαστήκαμε να βγούμε για φαγητό. Ρώτησα λοιπόν την κόρη μου δήθεν αδιάφορα, «που θα πάμε να φάμε» και αυτή μου απάντησε εντελώς αδιάφορα, «να εδώ απέναντι στο εμπορικό κέντρο, έχει πολλά εστιατόρια».

Μέχρι να τελειώσει την φράση της φτάσαμε στο εμπορικό. Ήταν μία ολόκληρη πόλη. Ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και στην Γερμανία που ζω ξανάδα μεγαλύτερη αγορά από αυτήν.

Εννέα όροφοι πάνω από την γη και δύο κάτω με μία απέραντη επιφάνεια. Και τι δεν είχε μέσα! Κάθε κουλτούρα και όλα τα προϊόντα του κόσμου μαζεμένα εδώ.

Και άνθρωποι. Πάρα πολλοί άνθρωποι βρισκόταν μέσα στο κέντρο. Καλοντυμένες κυρίες, μοντέρνοι νεαροί με τα παντελόνια κατεβασμένα κάτω από το καβάλο, μακιγιαρισμένες κοπελιές που προσπαθούσαν να ισορροπήσουν πάνω στα πανύψηλα τακούνια τους, με το μαλλί μέχρι και ξανθό βαμμένο. Ρώτησα αν είναι κάποια γιορτή, «όχι μαμά, μονάχα Κίνα είναι».

Τέτοια κέντρα υπάρχουν αμέτρητα στην πόλη, μία πόλη με 20.000.000 εκ κατοίκους δύο φορές, σαν την Ελλάδα. Κάναμε την βόλτα μας και στον όροφο με τα εστιατόρια. Είδαμε το Γιαπωνέζικο, το Ταϊλανδέζικο, το Τούρκικο, το Mc Donald΄s, το Burger Κing και φυσικά πολλά κινέζικα. Απόρησα που δεν είχε Ελληνικό. «Πως δεν έχει, και Ελληνικό και Γερμανικό έχει, είναι μόνο σε άλλη γειτονιά» μου λέει. Αποφασίσαμε να φάμε στο Κορεάτικο.

Από την άλλη ημέρα άρχισε ο ποδαρόδρομος. Η πόλη ήταν πεντακάθαρη, οι δρόμοι με φαρδιές  διαβάσεις για τους πεζούς, ξεχωριστή λωρίδα για ποδήλατα και μηχανές, πινακίδες σήμανσης και φανάρια για την κυκλοφορία. Στις διασταυρώσεις, πωλητές πουλούσαν φρούτα και κάποια περίεργα και άγνωστα σε μένα λαχανικά.

Οι άνθρωποι σε μέσο όρο ίσως λίγο κοντύτεροι από εμάς, όλα τα άλλα όμως υπερβολικά μεγάλα.

Και φώτα!! Υπερβολική κατανάλωση ενέργειας για τεράστιες φωτεινές πινακίδες, οθόνες προβολής διαφημίσεων και φωτισμό κτιρίων. Όλα ντυμένα με παρδαλά φώτα που αναβοσβήνουν ασταμάτητα.

Ανάμεσα στα μοντέρνα κτίρια όμως βρισκόταν και κάποια παραδοσιακά παλιά κτίσματα, σωστά έργα τέχνης, ναοί, μουσεία και το σπίτι που έγινε η πρώτη συνέλευση του σημερινού κόμματος.

Δεν έλειπαν φυσικά και οι φτωχογειτονιές. Ανάμεσα στα θεριά υπήρχαν ακόμη και κάποια χαμηλότερα κτίρια, όχι πολλά όμως και τα  χαμόσπιτα των βιοπαλαιστών. Εδώ οι αντιθέσεις είναι υπερβολικά μεγάλες.

Ή του ύψους ή του βάθους. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει.

Δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που ζουν από τη συλλογή και την ανακύκλωση των σκουπιδιών, μιάς και δεν υπάρχει το σύστημα ανακύκλωσης επίσημα. Έτσι, καταφέρνουν να επιβιώσουν αυτοί και γίνεται και κάποια υποτυπώδης ανακύκλωση.

Σαγκάη, μία πόλη που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από την δύση.

Περισσότερες φωτογραφίες, στην Gallery εικόνων που ακολουθεί...

Διαβάστε επίσης:
Το ταξίδι μου στην Κίνα! - Πεκίνο