Ο Ευρωσκεπτικισμός είχε πάντα εξέχουσα θέση στην καρδιά των Άγγλων. Από την ίδρυση της Ένωσης του Χάλυβα'' μέχρι εκείνη της Ε.Ο.Κ. και της Ε.Ε. οι κάτοικοι του Μεγάλου Νησιού φρόντιζαν να είναι μέσα-έξω από τις ιδέες της πολιτικής και νομισματικής ενώσεως της Γηραιάς Ηπείρου. Άλλοτε περιχαρακωμένοι στο ένδοξο παρελθόν της Αυτοκρατορίας τους και άλλοτε προσκολλημένοι στο άρμα των Η.Π.Α., εξασφάλιζαν προνόμια μή δέσμευσης στις χιλιάδες συνθήκες που υπογράφτηκαν μεταξύ των Κρατών Μελών. Το πόσο δίκιο είχαν φυσικά και θα κριθεί ιστορικά. 

Η Ευρώπη από την πλευρά της είχε πάντα πολλά προβλήματα να λύσει στο εσωτερικό της. Δεν μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε την Ε.Ε. ως νέες Η.Π.Α. σε καμία περίπτωση. Αν ισχυριστεί κάποιος ότι υπάρχουν ομοιότητες π.χ. στην εθνική ποικιλία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην Αμερική γεννήθηκε ένα κράτος από μετανάστες όλων των φυλών από την ανάγκη των ανθρώπων να αποκτήσουν συνοχή-ταυτότητα, σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, εκτός πατριωτικών συνόρων και (το σπουδαιότερο) αυτό έγινε από την αρχή. Αυτό δεν ισχύει για τα μέλη της Ε.Ε.. Υπάρχει και γι' αυτά μεγάλη ανομοιομορφία στη σύνθεσή της, αλλά ο κάθε λαός παραμένει στα εδάφη του που τα διαμόρφωσαν σκληροί πόλεμοι και διαχρονικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των. Ακόμα και μέσα στο ίδιο το κράτος που φιλοξενοί την έδρα της Ε.Ε. υπάρχει εθνική διαφορά. Οι Φλαμανδοί και οι Βαλλόνοι δεν έγιναν ποτέ ομοιόμορφο εθνικό σώμα κι έτσι το Βέλγιο έμεινε χωρίς κυβέρνηση για πολύ μεγάλο διάστημα. 

Τί και αν έχουν ψηφιστεί νόμοι που επιτρέπουν την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων μεταξύ των κρατών - μελών. Στην Ευρώπη ομογενοποίηση δεν υπάρχει. Η γλώσσα ποτέ δεν έγινε σημείο επαφής αφού αναφερόμαστε σε ιστορικότατα έθνη που απλά στις Βρυξέλλες  συνεννοούνται στα Αγγλικά ή με την βοήθεια μεταφραστών. Η γλώσσα σημαίνει εθνική διαφοροποίηση, σημαίνει ιστορική συνέχεια. 

Ένα άλλο στοιχείο που γίνεται όλο και δυσκολότερο να βρεθεί κοινός τόπος επαφής είναι η οικονομία. Στην περίπτωση αυτή πολλές οικονομίες μαζί, δεν σημαίνουν αυτόματα μια μεγάλη οικονομία. Αυτό απέδειξε η πορεία της Νομισματικής Ενώσεως. Το Ευρώ θέλησε να οδηγήσει φυσιολογικές εξελίξεις είς το αντίστροφον. Πρώτα να μάθουν οι λαοί σε μία κοινή οικονομία και μετά να γίνουν κοινό κράτος. Ενώ (κατά την άποψή μου) πρώτα πρέπει να εκπαιδευτούμε στην Κοινή Ευρωπαϊκή Συνείδηση και αφού αυτό γίνει πραγματικά, να αποκτήσουμε και κοινό μέσον συναλλαγής. Προφανώς βιάστηκαν οι διεθνείς Τράπεζες να ενοποιήσουν σε ένα νόμισμα λαούς και οικονομίες που καμία ομοιότητα δεν είχαν και δεν έχουν μεταξύ τους. Και ιδού το αποτέλεσμα. 

Θρησκευτικά, ιστορικά, πολιτικά ο Βορειοευρωπαίος πιστεύει στην απλοϊκή εξίσωση: πράξη ίσον αποτέλεσμα. Εσφαλμένη πράξη ίσον λάθος αποτέλεσμα, ίσον τιμωρία. Αυτό για τους Νότιους-Μεσόγειους λαούς δεν αποτελεί αυτοματισμό. Η φύση έμαθε στον Βόρειο ότι δεν συγχωρεί το λάθος του. Τον τιμωρεί και μάλιστα σκληρά. Όταν π.χ. ο Δανός δεν έχει κάνει προετοιμασία σε τροφή και θέρμανση για να βγάλει τον χειμώνα, πολύ απλά δεν θα επιζήσει. Και το ξέρει. Αντίθετα τον Νότιο η φύση πάντα του φέρεται με συμπόνια κι αυτός επαναπαύεται στην ευκολία με την οποία θα βρεί τροφή και ζεστασιά την δύσκολη εποχή. Είναι λοιπόν DNA-ικό το θέμα. Αυτό πέρασε στα κύτταρά μας και έγινε τρόπος λειτουργίας μας σε όλα... 

Βέβαια το ποιά μορφή θα είχε ένα υπερκράτος όπως το οραματίζονται οι ηγέτες, χωράει πολλά ερωτηματικά. Συνήθως οι Μεγάλες Αυτοκρατορίες, προκειμένου να διατηρήσουν συνοχή, διοικούνται με δικτατορικούς όρους. Παράλληλα, η ηγέτιδα ευρωπαία χώρα,η Γερμανία, δείχνει τα δόντια της σε κάθε ευκαιρία, θυμίζοντάς μας ότι αν ποτέ εκτελεστεί η Ένωση, αυτή θα γίνει με τον δικό της τρόπο και τους δικούς της όρους. Τώρα που η τεχνολογία και τα μ.μ.ε. είναι παντοδύναμα, που οι στρατοί διαθέτουν όπλα χημικά και προπαγανδιστικά, εμένα οι σκέψεις μου τρέχουν!