Ο Πέτρος Ντεληγιάννης συνάντησε για το DRAMAnia.gr τον Αλέξανδρο Καρατζόγλου, χοροδιδάσκαλο των «Εκπαιδευτηρίων Ελληνικής Παράδοσης Δράμας» και πήρε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, την οποία παρουσιάζουμε.

---

ΕΡΩΤΗΣΗ - Αλέξανδρε, τί είναι τα Εκπαιδευτήρια Ελληνικής Παράδοσης Δράμας; Ποια είναι η δομή τους;

Τα «Εκπαιδευτήρια Ελληνικής Παράδοσης» είναι ένας πολιτιστικός σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που ιδρύθηκε το 2007 με έδρα την πόλη της Δράμας. Ένας σύλλογος που κύριο σκοπό έχει την διάσωση και διάδοση της ελληνικής παράδοσης όπως επίσης τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών μέσα από δράσεις που προάγουν τον πολιτισμό, τον εθελοντισμό, το πνεύμα συνεργασίας αλλά και την ενημέρωση και εκπαίδευση σε θέματα που άπτονται της υγείας και της σωματικής άσκησης. Σήμερα λοιπόν στο σύλλογο λειτουργούν τμήματα μύησης και εκμάθησης των χορών της απανταχού ελληνικής παράδοσης, τμήματα μουσικοκινητικής αγωγής για την προσχολική ηλικία, τμήματα ενηλίκων αρχαρίων, ομάδες επιδείξεων-παραστάσεων, όπως επίσης και τμήμα παιδικής θεατρικής αγωγής. Με δυο λόγια είναι ένα όραμα που η ολοκληρωμένη επίτευξή του βρίσκεται προ των πυλών.

ΕΡΩΤΗΣΗ - Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τον παραδοσιακό χορό;

Η πρώτη μου επαφή με τους Ελληνικούς χορούς οφείλεται στο άμεσο οικογενειακό μου περιβάλλον. Η δραστηριοποίηση των γονέων μου σαν ενεργά μέλη πολιτιστικών συλλόγων και φορέων της πόλης μας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα ενασχόλησή μου με τους Ελληνικούς χορούς και γενικότερα με την Ελληνική Παράδοση. Χρόνια αργότερα και μετά τις σπουδές και την λήξη της στρατιωτικής μου θητείας ήρθε η ευτυχής ένταξή μου στην ομάδα επιδείξεων-παραστάσεων του Λυκείου Ελληνίδων Δράμας όπου σύντομα κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της αείμνηστης τότε προέδρου Φιφής Ταφλανίδου-Χαρμούση είχα την τιμή να προταθώ και να αναλάβω την θέση του χοροδιδασκάλου σε τμήματα εκμάθησης ελληνικών χορών του Λυκείου. Με την ίδια ιδιότητα εργάστηκα στη συνέχεια στον Παμμικρασιατικό Σύλλογο Δράμας, στον Πολιτιστικό Σύλλογο των Πύργων Δράμας, στον Μουσικοδραματικό Σύλλογο Χωριστής, στον Μορφωτικό Σύλλογο Κομοτηνής (ΜΟΚ) και στο Λύκειο Ελληνίδων Σερρών. Καθοριστικό ρόλο στην σταδιοδρομία μου έπαιξε η απόσπασή μου στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου την δεκαετία 2000-2010 δίδαξα το μάθημα των ελληνικών χορών στο πρόγραμμα των βασικών σπουδών και της δευτερεύουσας ειδικότητας του μαθήματος στο τμήμα. Πλέον,από το 2007 μέχρι και σήμερα εργάζομαι ως ο υπεύθυνος χοροδιδάσκαλος στον τομέα των ελληνικών χορών των «Εκπαιδευτηρίων Ελληνικής Παράδοσης», των οποίων αποτελώ και ιδρυτικό μέλος.

ΕΡΩΤΗΣΗ - Η οικονομική συγκυρία πόσο επηρέασε έναν Σύλλογο που έχει μια δεκαετία ζωής;

Οι οικονομική δυσκολία της εποχής είναι κάτι που αναπόφευκτα επηρεάζει αρνητικά και καθυστερεί την επίτευξη των στόχων όλων των πολιτιστικών συλλόγων. Επομένως δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο και τον δικό μας σύλλογο. Επιμένοντας όμως στην διασφάλιση της ποιότητας του έργου που εκτελούμε, συνεχής μας αγώνας είναι να παραμένουμε συνεπείς στον ετήσιο προγραμματισμό των πολιτιστικών δράσεων του συλλόγου καθώς και στις τρέχουσες υποχρεώσεις του. Σημαντικοί αρωγοί στην προσπάθειά μας αυτή στέκονται τα μέλη και οι φίλοι του συλλόγου, οι κατά καιρούς χορηγίες από τον επιχειρηματικό κύκλο της πόλης, όπως επίσης από τον Δήμο και την Περιφέρεια, τους οποίους και ευχαριστώ από καρδιάς.

ΕΡΩΤΗΣΗ - Μαθαίνω ότι τρέχεις σε όλη την Ελλάδα για να αντιπροσωπεύσεις την πόλη μας στον τομέα της παράδοσης.

Η περιοχή της Δράμας μπορεί να σεμνύνεται για τον λαϊκό πολιτισμό της και ό,τι αυτός εμπεριέχει... Από παλιά ακόμη έχει γίνει αντικείμενο μελέτης καταξιωμένων λαογράφων οι οποίοι καταγράφοντας την πολιτιστική πραγματικότητα της περιοχής (γιορτές, εθιμικά δρώμενα) την κατέστησαν γνωστή στο Πανελλήνιο, ενώ το έργο αυτό ενισχύει και η δράση των πολιτιστικών συλλόγων. Προσωπικά από το 1993 μέχρι και σήμερα, παρακολουθώ και καταγράφω τα στοιχεία που συνθέτουν τις εθιμικές συνήθειες των κατοίκων της περιοχής (χορός, τραγούδι, ενδυμασία) συμμετέχοντας στις γιορτές και στα δρώμενα που τελούνται στον κύκλο του χρόνου. Αυτό μου δίνει την τεράστια ευκαιρία και τιμή να μεταλαμπαδεύσω την πλούσια αυτή παράδοση ως επιμορφωτής σε σεμινάρια που διοργανώνονται τόσο σε όλη την χώρα όσο και στο εξωτερικό και που αφορούν στους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και γενικότερα στην ελληνική παράδοση.

ΕΡΩΤΗΣΗ - Μέχρι πού έχεις φτάσει για να μάθει η υπόλοιπη πατρίδα μας την Δραμινή παράδοση και μέχρι που έχεις σκοπό να φτάσεις;

Κατά καιρούς έχω συμμετάσχει ως επιμορφωτής σε σεμινάρια που διοργανώθηκαν στην Πάτρα, στο Αγρίνιο, στις Σέρρες, στην Κομοτηνή. Τα τελευταία χρόνια τα σεμινάρια στα οποία επικεντρώνομαι λαμβάνουν χώρα στη νησιωτική Ελλάδα τόσο στην περιοχή του Ιονίου όσο και στο Αιγαίο, όπως στην Λήμνο, στην Άνδρο και στην Κρήτη, ενώ τελευταία επισκέφθηκα το νησί των Παξών προσκεκλημένος από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο, στοχεύοντας πάντα στο να κάνω γνωστούς τους χορούς και τα τραγούδια της ντόπιας παράδοσής μας. Αξιοσημείωτη θεωρώ την συμμετοχή μου ως εισηγητής στο συνέδριο-φεστιβάλ που διοργάνωσε πριν από μερικές ημέρες ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέων Λέρου «Η Άρτεμις» στο νησί της Λέρου με θέμα «Το πανηγύρι χθες και σήμερα». Η επόμενή μου πρόσκληση αφορά το νησί της Κρήτης και συγκεκριμένα την περιοχή των Χανίων. Παρ’ όλα αυτά κάθε πρόσκληση λαμβάνεται ως μια νέα πρόκληση και είναι αποδεκτή με χαρά, ενθουσιασμό και μεράκι. Την επόμενη χρονιά έχω στόχο να ταξιδέψω την παράδοση του τόπου μας στον μακρινό Καναδά και ίσως και ακόμα παραπέρα με μοναδικό και αγαπημένο σύνθημα «Δράμα παντού!».

ΕΡΩΤΗΣΗ - Εκτός από την διδασκαλία παραδοσιακών χορών, σε ποιο κομμάτι θα μπορούσε να επεκταθεί η δράση των Εκπαιδευτηρίων;

Από τους σκοπούς του συλλόγου δεν θα μπορούσε να λείψει η ενίσχυση του εθελοντισμού και του πνεύματος συνεργασίας καθώς και η παροχή ηθικής και υλικής στήριξης ως προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Συνεπής προς την επίτευξη του σκοπού αυτού ήταν η προσφορά 12 ηλεκτρονικών υπολογιστών στα ελληνορθόδοξα σχολεία της Αλβανίας. Ακόμη ένας στόχος προς επίτευξη είναι η ενθάρρυνση, ενίσχυση και υλοποίηση δράσεων, υπέρ της ανάδειξης στοιχείων που αφορούν στη νεολαία (π.χ ενημερωτικές ομιλίες απευθυνόμενες προς τους νέους), η προώθηση της σωματικής άσκησης και γενικότερα της κίνησης ως μέσο βελτίωσης της ποιότητας ζωής σε συνεργασία με αθλητικά σωματεία της περιοχής αλλά και η συμμετοχή σε προγράμματα οικολογικού ενδιαφέροντος.

ΕΡΩΤΗΣΗ - Ποια η επομενη πολιτιστική Δράση του συλλόγου;

Η ακαδημαϊκή χρονιά κλείνει φέτος με ένα χοροθέατρο σκιών (μουσικοχορευτική εκδήλωση) με τίτλο «Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι», στην οποία η καθολική συμμετοχή των μελών σε συνεργασία με τον δραμινό καραγκιοζοπαίκτη Κώστα Κουγιουμτζή θα ρίξει με τον πλέον διασκεδαστικό και χορευτικό τρόπο την αυλαία μιας προσπάθειας μηνών, η οποία προσπάθεια ευελπιστούμε να ανταμοιφθεί με την παρουσία όλων σας στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσικού Σχολείου Δράμας την Τετάρτη 8 Ιουνίου και ώρα 7.00 μ.μ.

ΕΡΩΤΗΣΗ - Ποιο είναι το όνειρό σου ως χοροδιδάσκαλος; Σε ποιόν θα αφήσει ο Αλέξανδρος Καρατζόγλου αυτήν την τεράστια εμπειρία; Θα υπάρξει ομότιμη διαδοχή;

Η αρχή του ονείρου έχει γίνει ήδη πραγματικότητα... Σήμερα τα «Εκπαιδευτήρια Ελληνικής Παράδοσης», ένας σύγχρονος πολιτιστικός σύλλογος στελεχωμένος από νέους ανθρώπους με όρεξη και μεράκι και έχοντας σαν βάση την επιστήμη και την εξειδίκευση διατηρεί ανοιχτές τις πόρτες του προς όλους τους πολίτες που αγαπούν την ελληνική παράδοση και θέλουν να την εντάξουν στη ζωή τους. Ο σύλλογος διαθέτει εξειδικευμένους καθηγητές Φυσικής Αγωγής και παιδαγωγούς οι οποίοι είναι πρόθυμοι να ενισχύσουν τη διάθεση ένταξης στις ομάδες εκπαίδευσης του συλλόγου. Θεωρώ τέλος ότι το "παρεϊστικο" κλίμα που με αγάπη και κόπο δημιουργήσαμε στον σύλλογο αποτελεί την βασικότερη και καταλληλότερη προϋπόθεση παρακίνησης της επόμενης γενιάς για τη συνέχιση του έργου αυτού. Σαν πατέρας βέβαια προσωπικά ελπίζω και θα με έκανε ιδιαίτερα υπερήφανο να με διαδεχόταν σ' αυτό το έργο το πιο ζεστό και μικρό χέρι που πιάνω χορεύοντας στον κύκλο, το χέρι της μονάκριβης κόρης μου...

-Πείτε μας την αφορμή που σας φέρνει στην πόλη μας.

- Ο λόγος που βρίσκομαι στη Δράμα είναι διπλός. Πρώτα από όλα είναι οι άνθρωποι αυτής της πόλης και πιο συγκεκριμένα τα μέλη του συλλόγου των Εκπαιδευτηρίων Ελληνικής Παράδοσης με τους οποίους υπάρχει ένας πολύ ισχυρός δεσμός φιλίας τα τελευταία χρόνια. Ο δεύτερος λόγος είναι η ανάγκη μου να προβάλω τη μουσική ταυτότητα του νησιού μου της Λέρου και μέσα από αυτό την ίδια την πατρίδα μου η οποία είναι το ομορφότερο μικρό νησί της Ελλάδος αλλά ευτυχώς δεν το ξέρουν πολλοί.

-Τί είναι ο «Χαβάς Λεβάντες»;

-Χαβάς λεβάντες είναι το όνομα του μουσικού σχήματος μας. Χαβάς λεβάντες σημαίνει αέρας ανατολικός κάτι που προσδιορίζει την αισθητική με την οποία θέλουμε να ταυτίσουμε τις μουσικές μας οι οποίες έχουν βάση στο Βυζάντιο και στην Ανατολή γενικότερα.

-Την Κυριακή στο «Νησάκι» τι θα ακούσουμε;

-Θα ακούσουμε μουσικές από την πατρίδα μας τη Λέρο καθώς και τα άλλα Δωδεκάνησα όπως επίσης μουσικές από το υπόλοιπο Αιγαίο την Κρήτη και τα παράλια της Μ. Ασίας. Για να είμαι ακριβής για κάτι τέτοιο έχουμε προετοιμαστεί το πως όμως θα εξελιχθεί αυτή η μουσική συνάντηση δεν μπορώ να το προκαθορίσω και αυτό είναι και το μεγαλείο σε ένα Ελληνικό γλέντι δεν μπορείς να προκαθορίσεις τίποτα ενώ την ίδια στιγμή θα πρέπει να έχει τους κανόνες του.

-Πόσα χρόνια κινείστε στον χώρο της παράδοσης και σε ποιους τομείς;

-Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτό που λέμε λαϊκό πολιτισμό. Καταρχήν ασχολήθηκα με τον παραδοσιακό χορό στη συνέχεια με το παραδοσιακό τραγούδι και τα τελευταία 10 χρόνια με την Δωδεκανησιακή λύρα. Ενώ παράλληλα διετέλεσα οργανωτικός υπεύθυνος στο χορευτικό τμήμα του συλλόγου ΑΡΤΕΜΙΣ και από το 1993 είμαι Πρόεδρος του συλλόγου.

-Εμείς εδώ στην Δράμα γνωρίσαμε πρόσφατα τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νέων Λέρου «Άρτεμις» από την παρουσία του στην Ονειρούπολη. Επειδή αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι απλά άλλο ένα χορευτικό σύνολο, θέλετε να μας πείτε τι ακριβώς είναι η «Άρτεμις»;

- Με πολύ λίγα λόγια θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ΑΡΤΕΜΙΣ είναι ένα κέντρο πολιτισμού έρευνας και ανάπτυξης στις δραστηριότητες του οποίου εμπλέκονται σε εβδομαδιαία δραστηριότητα περισσότεροι από 600 άνθρωποι. Οι δραστηριότητες αυτές εκτός του ότι συμβάλλουν στην ανάπτυξη του πνεύματος της αισθητικής και στην εν γένει καλλιέργεια των κατοίκων έχει καταφέρει να στείλει αυτό το πολιτιστικό μήνυμα με παρουσία στελεχών ή ομάδων του στις Πέντε Ηπείρους και σε όλους σχεδόν τους νομούς της χώρας στα 39 χρόνια ζωής.

-Δεδομένου της γεωγραφικής απόστασης από την ηπειρωτική Ελλάδα και την οικονομική συγκυρία, ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που κάνετε;

- Είναι ακριβώς ίδιες με αυτές που ήταν και πριν 20 χρόνια υπογραμμίζοντας ότι η κρίση δεν έχει επηρεάσει καθόλου την δραστηριότητα μας διότι όλα αυτά τα χρόνια ο βασικός χορηγός της ΑΡΤΕΜΙΣ είμαστε εμείς οι ίδιοι και η ενδεχόμενη μείωση της οικονομικής δυνατότητας μας έχει ισοσταθμιστεί από το ότι η εμπειρία των στελεχών σε συνεργασία με το μεγάλο δίκτυο σχέσεων που είχαμε αναπτύξει τα τελευταία χρόνια μας δημιουργεί και σήμερα τις ίδιες ευκαιρίες. Ενδεχομένως και περισσότερες μιας και έχουν αποσυρθεί πολύ σύλλογοι λόγω της σημερινής κατάστασης.

- Απολαμβάνετε την στήριξη των συμπολιτών και των φορέων του τόπου σας;

- Προσωπικά εγώ αλλά και ο σύλλογος έχουμε φανατικούς φίλους αλλά και εχθρούς και τα ποσοστά είναι τα εξής: ΦΙΛΟΙ 70%, ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ 20% και ΕΧΘΡΟΙ 10%.

-Τι είναι αυτό που δεν θα άλλαζες όλα αυτά τα χρόνια που είσαι Πρόεδρος του συλλόγου «Άρτεμις»;

-Πρώτα από όλα τη χοροδιδάσκαλο Ζαχαρούλα Χατζηκωνσταντίνου η οποία χαίρει αποδοχής όχι μόνο των μελών της ΑΡΤΕΜΗΣ αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων της εντός και εκτός Ελλάδος και σταματάω εδώ (αν και της αξίζει κάθε καλός λόγος) γιατί τυχαίνει να είναι η γυναίκα μου και φοβάμαι μήπως παρεξηγηθώ....., καθώς επίσης και όλων των συνεργατών όχι μόνο στη διοίκηση αλλά και στα τμήματα οι οποίοι έχουν στήριξη την κάθε μου σκέψη και πρωτοβουλία και έχουν ανεχθεί όλες μου τις παραξενιές και τις κακές στιγμές όλα αυτά τα χρόνια.

-Πόσο μακριά μπορείτε να φτάσετε τη Λέρο μέσα από τις δράσεις σας;

- Όλοι εμείς που είμαστε στην ΑΡΤΕΜΙΣ είμαστε διατεθειμένοι να δουλέψουμε προς αυτό το στόχο, το ερώτημα είναι πόσο μακριά θέλει να πάει η ΛΕΡΟΣ.

-Πείτε μας τις εντυπώσεις σας από την Δράμα.

-Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι αλλά είναι η πρώτη που αρχίζω να την γνωρίζω μέσα από τα μάτια των ανθρώπων της. Εκτός της φυσικής ομορφιάς, εδώ με αγγίζει η ζεστασιά του κόσμου, κάτι το οποίο δεν συναντάς εύκολα σε άλλους τόπους. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η Δράμα αγγίζει την καρδιά σου.

Υλικά (υλικά για 10 μερίδες): 500 γρ. μοσχαρίσιος κιμάς, 500 γρ. χοιρινός κιμάς, 1 ντομάτα τριμμένη, 2 ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα, 1 κ.γ. πελτέ ντομάτας, 1 κ.γ. ξύδι, 1 κ.σ. ρίγανη, 2 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο, 1 φλιτζάνι τσαγιού φρυγανιά, 4 κ.σ. ελαιόλαδο, Αλάτι, Πιπέρι.

Συνταγές γρήγορες, εύκολες, συνταγές της γιαγιάς, της Κρήτης, της Μακεδονίας, συνταγές μεσογειακές, Μοναστηριακές.

Ολόκληρο το 24ωρο στην τηλεόραση ακούμε και βλέπουμε να φτιάχνονται φαγητά και γλυκά. Οι συνταγές εκτελούνται παντού, σε συνεργεία αυτοκινήτων, στην ύπαιθρο, σε υπόγεια, σε ταράτσες. Εκτελούνται από τους πάντες αφού εκτός από τις κλασσικές γυναικείες φιγούρες, εσχάτως μαγειρεύουν μπρατσωμένοι τύποι με τατουάζ αλλά ευαίσθητη ψυχή! Σιχάθηκα να βλέπω ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι που σοτάρεται και καραμελώνεται ανάσκελα και μπρούμυτα, δεν πάει άλλο, μου φαίνεται ότι κάποιο μυστικό σχέδιο έχει αποφασίσει να υποβάλλει τους Έλληνες στην χειρότερη μνημονιακή διαδικασία, στο μαρτύριο της «συνταγής». Ο λαός των 2 εκατ. ανέργων, του μισού εκατομμυρίου υποσιτισμένων παιδιών, των 6/10 νέων ανέργων δέχεται ανήθικη και απρόκλητη επίθεση από το σύνολο των Μ.Μ.Ε., τα οποία καθημερινά προσπαθούν να τον μάθουν να μαγειρεύει «νυχτερίδες βραστές» ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει τα απαραίτητα να φτιάξει μια φασολάδα. Ίσως το σχέδιό τους να στηρίζεται στην αυθυποβολή, στη δημιουργία ενός αισθήματος που πείθει τον άνθρωπο να μην χρειάζεται το φαγητό, έχοντάς τον μπουχτίσει από εικόνες και ιδέες φαγητού.

Αυτά τραβάμε στην Ελλάδα της κρίσης, παίζουν όλοι και από ένα παιχνιδάκι αυθυποβολής. Άλλοι μαγειρεύουν, άλλοι βγάζουν πετρέλαια, άλλοι ψεκάζουν και άλλοι ξεχρεώνουν τη χώρα.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία Φύσσα κατέδειξαν τα σοβαρά προβλήματά μας ως Δημοκρατία, αλλά και την δυνατότητα που έχουν οι θεσμοί, να καταπολεμούν τέτοιου είδους φαινόμενα. Η απώλεια μιας ζωής ενεργοποίησε την πολιτική σκηνή της χώρας μας, η οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή απλά παρακολουθούσε τηλεοπτικά όλη την αντίδραση και την αγανάκτηση για την οικονομική κρίση, να εκφράζεται από ανθρώπους οι οποίοι είχαν πολύ διαφορετικά πράγματα στο κεφάλι τους, από το να παράγουν Κοινοβουλευτικό έργο.

Η περίοδος που διανύουμε και που ακολούθησε εκείνη των συγκεντρώσεων των «Αγανακτισμένων», προπαντός της Πλατείας Συντάγματος, καθιέρωσε στο συνειδητό των Ελλήνων ως τη μόνη βαλβίδα εξαερώσεως το μόρφωμα των ελληνοναζί. Και κάπως έτσι κυλούσε ο χρόνος με ανοχή και λίγο φόβο, μέχρι τη στιγμή που ελήφθη η πολιτική απόφαση να καθαρίσει το τοπίο. Να κλείσει η πληγή, να σφραγιστεί η βαλβίδα εξαερώσεως της χύτρας της ελληνικής κοινωνίας και επιτέλους να βρεθεί ο υπόκοσμος εκεί που του αξίζει, στη φυλακή.

Όμως τα άλυτα προβλήματα, εκείνα που έδωσαν στον υπόκοσμο την «άδεια» να εκπροσωπείται κοινοβουλευτικά, δεν λύθηκαν, παραμένουν εκεί. Μπορεί να σφραγίστηκε η βαλβίδα εξαερώσεως αλλά το νερό μέσα στη χύτρα βρίσκεται ακόμα σε σημείο ζέσης. Το θέμα είναι ότι τώρα ασκούνται πιέσεις σε όλη την εσωτερική επιφάνεια της χύτρας. Και όσο αυτή η τακτική οικονομικής και ηθικής αφυδάτωσης της κοινωνίας συνδυάζεται με την παρατεταμένη αίσθηση ελλείμματος δικαίου, είναι αδύνατο να μην καίει η φωτιά κάτω από τη χύτρα. Εκτός αν μας αρκεί να θεωρούνται μοναδικοί υπαίτιοι για το χάλι μας οι δυο καταδικασμένοι πολιτικοί της συμπρωτεύουσας και μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που βρέθηκαν ως μίζες, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που μας λείπει είναι η αλήθεια και κάποιες εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

Σε συνέχεια της άσκησής μου να ακούω παρά να εκφέρω άποψη, έχω να εκφράσω μια θεμελιώδη απορία και όποιος  δύναται να απαντήσει υπευθύνως, παρακαλείται όπως το πράξει.

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα και παρά την εσωτερική δέσμευσή μου να μην ασχοληθώ στο μέλλον με δίποδα καθώς και όσους τα υποστηρίζουν έστω και δια της σιωπής τους, μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος η Χ.Α. τι ακριβώς θα γιορτάσει-τιμήσει την 28^η Οκτωβρίου; Αν αντιλαμβάνομαι ορθώς, αυτό το «κίνημα» έχει ιστορικά-ιδεολογικά-πρακτικά ταχθεί στο πλευρό εθνικοσοσιαλισμού τύπου Ναζί, υπέρ Αδόλφου και λοιπών μακαριστών συγγενών. Σε ένα μήνα, όμως, καλούνται οι υπόλοιποι Έλληνες να τιμήσουν την ιστορική άρνησή τους να υποκύψουν στον φασιστικό «Άξονα» και να νικήσουν πολεμικά μέρος αυτού στο πρόσωπο των Ιταλών (Οι Γερμανοί Ναζί, ιδεολογικοί πατέρες των δικών μας συμμοριών, έφτασαν λίγο αργότερα στη χώρα μας με τα γνωστά αποτελέσματα).

Από την άλλη διεκδικούν και από ένα αρκετά μεγάλο μέρος του δημοσκοπικού σώματος, έχουν λάβει, την αποκλειστική αντιπροσωπεία της αρχαιολατρείας, της  πατριδολατρείας και φυσικά προστασίας παντός εθνικού συμβόλου. Αλλά εθνικό σύμβολο είναι και το ΟΧΙ απέναντι στον Φασισμό ο οποίος είναι η ιδεολογική ζωοδόχος πηγή τους. Θα έχουν φαντάζομαι το  άλλοθι πως η άρνηση ειπώθηκε από έναν δικτάτορα τότε, τον Ιωάννη Μεταξά. Αλλά και αυτό πράγματι είναι ένα  ετοιμόρροπο επιχείρημα αφού ο δικτάτορας δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτσωση να πει το ΝΑΙ.

Επαναλαμβάνω την απορία μου για όσους μπερδεύτηκαν. Την 28^η Οκτωβρίου, την ημέρα που οι Έλληνες γιορτάζουν τη νίκη τους απέναντι στο φασισμό, αυτά τα παιδιά τι ακριβώς θα αισθάνονται; Χαρά για την εθνική μας στάση ή θλίψη για τον πόνο που προκάλεσαν στον αδελφό τους Αδόλφο;


Υ.Γ. Είναι δεδηλωμένη η αντίθεσή τους με το εθνικό μας ΟΧΙ το οποίο χαρακτήρισαν και ως ιστορικό λάθος.

Η σύνθεση του Κοινοβουλίου περιλαμβάνει ένα μικρό κομμάτι από την ποικιλία της απασχόλησης. Αλλά όλα δέχονται την κριτική, φυσικά, εκείνων που τα στέλνουν δια ψήφου στην εθνική εκπροσώπηση. Συγκεκριμένα οι νομικοί κατηγορούνται ως λαμόγια, ως νταβατζήδες του Δικαίου, ως κηφήνες της ζωής μας. Οι γιατροί ως λαμόγια, ως νταβατζήδες της Υγείας μας, αρπακτικά ολκής. Οι δημοσιογράφοι ως απεσταλμένοι των εκδοτών, ως άχρηστοι κολαούζοι των συμφερόντων και ως κηφήνες. Οι καθηγητές πανεπιστημίου ως αποτυχημένοι δημόσιοι υπάλληλοι, λαμόγια και κηφήνες. Οι οικονομολόγοι ως άχρηστοι, ως υπεύθυνοι της σημερινής κατάστασης (συνολικά) και φυσικά ως κηφήνες. Πρώην αρχισυνδικαλιστές ως καιροσκόποι κηφήνες και λαμόγια. Για αυτούς που είναι απόφοιτοι Πολυτεχνείου «τα ακούει» ο Αβέρωφ που ίδρυσε τη Σχολή που παράγει λαμόγια, κηφήνες, εκπροσώπους εργολαβικών συμφερόντων. Για αυτούς που ήταν πριν την εκλογή τους δημόσιοι υπάλληλοι δεν υπάρχουν λόγια που να περιγράφουν το πόσο άχρηστοι και επικίνδυνοι είναι.

Τελικά, όμως, τι επάγγελμα θα έπρεπε να εξασκεί πριν πολιτευτεί ο ιδανικός Βουλευτής, κανένας δεν μπορεί να πει. Ένας αγρότης, ένας εργάτης δεν είναι αρκετά «σπουδαγμένος» για πολιτικός. Ένας έμπορος, ένας βιοτέχνης είναι αρκετά πονηρός (θα μπορούσαμε να πούμε και χειριστικός) για τα γούστα μας. Όλοι μα όλοι διαθέτουν από τρία-τέσσερα κουσούρια τουλάχιστον. Σίγουρα ο καθένας για τον εαυτό του πιστεύει ότι γνωρίζει το μυστικό της ευτυχίας του Έθνους αλλά φυσικά δεν το αποκαλύπτει, έτσι, για να μην του κλέψουν οι άλλοι «καταλληλότεροι» την ιδέα. Παράλληλα το τελευταίο διάστημα προκρίνεται από μερικούς η ιδέα να στέλνουν στα έδρανα κάποια μπρατσωμένα αγοράκια, αγνώστου επαγγελματικής ειδικεύσεως, μόνο και μόνο ως νταήδες που θα δέρνουν καθημερινά τους άλλους ... που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, κάτι ως αντιπροσώπευση μαγκιάς ένα πράγμα.

Για να εξηγούμαι, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ευτυχισμένος με το έργο που παράγεται, τις περισσότερες φορές, αλλά την «καμπούρα» και την ψήφο μας δεν την κοιτάμε ποτέ.

Είτε κάποιος σε πείθει είτε θες εσύ να πειστείς, το θέμα πάντα είναι φιλοσοφικό, αλλά το σενάριο ανέκαθεν ίδιο. Αυτός που θέλει να πείσει, αντιλαμβάνεται αρχικά την ανθρώπινη αδυναμία για ευμάρεια, δημιουργεί μια κανονικής μορφής πραγματικότητα και όταν πια βεβαιωθεί ότι το θήραμα έχει παραδοθεί, αρχίζει να το ξεδοντιάζει. Αυτός που θέλει να πειστεί, γαντζώνεται στην ευνοϊκή εκδοχή του πράγματος και όταν αρχίζει να αλλοιώνεται το όνειρο, τα βάζει με την κακοτυχία που είχε όταν μπροστά του βρέθηκε εκείνος που τον εξαπάτησε.

Οποιαδήποτε ομοιότητα των παραπάνω με πρόσωπα και καταστάσεις στη χώρα μας δεν είναι συμπτωματική. Η κρατική και ιδιωτική απάτη έπρεπε να έχουν ιδεολογικό μανδύα. Όλοι οι «χρήσιμοι» στην κοινωνία πολίτες υποστήριξαν κι ένα χώρο (τουλάχιστον). Υποστήριζαν για να ... υποστηριχθούν, όταν έπρεπε...

Παίρνω την αμαρτία όλη πάνω μου και λέω ότι δεν υπήρξε ποτέ πλατφόρμα ιδεολογίας σε κόμματα αλλά και στους πολίτες (εκτός μερικών αφελών) και μόνο ως εσωτερική ανάγκη. Και οι μεν και οι δε στόχευαν συνεχώς στο να δημιουργήσουν ή να δημιουργηθούν μέσα σε ένα φάσμα ανταλλαγών «υποχρεώσεων», αλλά όλοι έμοιαζαν σαν ευτραφή άνθρωπο που μετά από τεράστιο γεύμα έτρωγε ένα φρούτο για να κατευνάσει τη συνείδησή του. Σε αυτό μόνο ήταν χρήσιμη η ιδεολογία. Η πατρίδα εφθάρη γιατί ήταν το όνειρο φθαρτό. Ο λαός δεν έχει σοκαριστεί, με κουτοπονηριά δεν αντιδρά γιατί πιστεύει ότι θα επανέλθει στην πρότερη κατάσταση, πράγμα που όλοι μέσα τους ξέρουν πως δεν θα συμβεί ποτέ.