Του Βασιλείου Ναζλή
Είναι γνωστή η διαχρονική δράση και συμπεριφορά της αστυνομίας, άσχετα από την επωνυμία της ως πάλαι ποτέ Ελληνικής Β.Χωροφυλακής, Ελληνικής Χωροφυλακής και στις μέρες μας Ελληνικής Αστυνομίας.Η συμμετοχή της σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, η εκδήλωση δράσεων υπέρ αναξιοπαθούντων προσώπων και η αναζήτηση λύσεων σε τυχόν προβλήματα ,που αντιμετώπιζαν τα πρόσωπα αυτά, είναι γνωστά στο βάθος των χρόνων.Αφορμή πήρα από ένα περιστατικό, που έλαβε χώρα μπροστά στα μάτια μου στην Αλεξανδρούπολη, την Παρασκευή 29-1-2021.
Σε κεντρικό σημείο της πόλης σε ένα παγκάκι, μπροστά σε φαρμακείο, είδα ξαπλωμένο ένα άτομο και σκεπασμένο με δύο κουβέρτες.Ρώτησα τι συμβαίνει και μου είπαν ότι τον ρώτησαν πριν λίγο αν θέλει ή έχει κάτι, για να του προσφέρουν τυχόν βοήθεια που χρειαζόταν αλλά δεν τους απάντησε.Εκείνη την ώρα περνούσε ένα περιπολικό της αστυνομίας, που μόλις τον είδαν, σταμάτησαν και τον ρώτησαν αν χρειάζεται κάτι να τον βοηθήσουν.Όσοι βρισκόμασταν εκεί κοντά δεν ακούσαμε την στιχομυθία, αλλά οι αστυνομικοί ειδοποίησαν νοσοκομειακόπου ήρθε σε λίγη ώρα και με την βοήθεια τους τον επιβίβασαν, για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο ,για εξετάσεις για τυχόν προβλήματα που αντιμετώπιζε.Το περιστατικό αυτό ,είναι από τα πολλά και καθημερινά, που συμμετέχει η Ελληνική Αστυνομία για την επίλυση τους αποτελεσματικά.
Με την ευκαιρία αυτή, θα σας μεταφέρω ένα παρόμοιο περιστατικό, που συνέβη με τα ίδια ακριβώς στοιχεία….σαν χθές….σαν σήμερα…..την 13 Δεκεμβρίου το 1930,πριν 91 χρόνια και καταγράφηκε στις στήλες της εφημερίδας της Θεσσαλονίκης “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” στις 15 Δεκεμβρίουν1930 στο πρωτοσέλιδο της.**** ΟΙΚΤΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΠΟΡΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ.ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΙΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΟΣ ΠΟΥΘΕΝΑ.ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ. ————————————-“Κρούσατε και θα σας ανοίξουν, είπε ο Χριστός, ζητήσατε και θα βρείτε”. Οι πόρτες είναι από ξύλο και έχουν σύρτη και ανοίγουν με πολύ ευκολία. ΚΡΑΤΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΑΤΟΜΑ, όλοι έχουν την πόρτα τους. Εν τούτοις, όλες παραμείναν κλειστές, στις κρούσεις του μπάρμπα Δημοσθένη. Ένας γέρος, δυστυχής, άστεγος, άπορος, άρρωστος, τρέμοντας στο κρύο, άθλιος από την κακουχία, αισθάνθηκε ότι ήταν οι τελευταίες στιγμές του. Διαβάστε το τότε αστυνομικό ρεπορτάζ.” Ο μπάρμπα Δημοσθένης, γέρος ηλικίας 60 χρονών, έπασχε από στομαχικό νόσημα, αλλά και από πείνα και αθλιότητα.
Το απόγευμα της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου, σύρθηκε κυριολεκτικά μέχρι το Ε. Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης και ήταν ράκος.”Πεθαίνω, φώναξε , αλλά μη αφήσετε να πεθάνω στον δρόμο, σας ικετεύω να με πάτε στο Νοσοκομείο”.Χωροφύλακας του Τμήματος, πήρε τον γέροντα και με αυτοκίνητο τον μετέφερε στο Δημοτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, όπου όμως η διεύθυνση δεν τον δέχτηκε. Δεν υπήρχε μία γωνία δύο μέτρων για να πεθάνει ένας ναυαγισμένοςχριστιανός.
Ο Χωροφύλακας απ’ εκεί μετέφερε τον δυστυχή στο Νοσοκομείο της Καλαμαριάς, δυστυχώς και εκεί σημειώθηκε η ίδια άρνηση.Το γεγονός αναφέρθηκε στην Διεύθυνση της Δημόσιας Υγείας, για να διατάξει σχετικά ο διευθυντής Κογιαλής, αλλά και εκεί τα ίδια.Το Κρατικό Γραφείο της Δημόσιας υγείας,…έκλεισε την πόρτα.Κατόπιν των ” ωραίων” αυτών εκδηλώσεων ανθρωπισμού και φιλαλληλίας, οι χωροφύλακες του Ε .Αστυνομικού Τμήματος τον εγκατέστησαν τον δυστυχή σε ένα διαμέρισμα, του έδωσαν φαγητό, τον τύλιξαν σε μία κουβέρτα και τον κοίμισαν.Τις πρωϊνές ώρες ο γέρος πέθανε.Οι χωροφύλακες μετέφεραν τον νεκρό στο Δημοτικό Νοσοκομείο και γνωστοποίησαν τον θάνατο του.”Αυτά καταγράφει ο αστυνομικός συντάκτης. Στο ρεπορτάζ του υπήρχε ένα σπαρακτικά δραματικό έργο.
Του έλειπε ο τίτλος μόνο. Οι ρόλοι υπήρχαν μέσα στα γεγονότα. Ας το αφιερώσουμε σ’ εκείνους, που αρνήθηκαν για λίγες ώρες ένα άσυλο στον γέρο συνάνθρωπο.Ένα σκύλο βλέπουμε καμμιά φορά να πεθαίνει στον δρόμο και τα παιδιά της γειτονιάς τρέχουν να τον περιμαζέψουν με συμπάθεια και λύπη, σε μία γωνιά για να πεθάνει ήσυχα.****Η παρούσα ανακαταγραφή ενός….ιστορικού γεγονότος, έχει σκοπό να καταδείξει ότι, δυστυχώς στην ελληνική κοινωνία ακόμη και τώρα που μπήκαμε για τα καλά στον 21ο αιώνα του….πολιτισμού οι συνθήκες σε αρκετά θέματα είναι ως τότε….!!!Οι καρεκλοκένταυροι της διαχρονικής δημόσιας διοίκησης, πολλές φορές κινούν τους μηχανισμούς προστασίας σε επίπεδο χελώνας, σε τέτοιες δράσεις.Η τότε “ψωροκώσταινα” ,συνεχίζει να είναι “ψωροκώσταινα” στην συμπεριφορά και δράση και δεν παραδειγματίζεται από την αληθινή ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ ,την αρχόντισσα εκείνη Μικρασιάτισσα, που έδωσε σε απόλυτη φτώχεια την μοναδική της δεκάρα, για να βοηθήσει τους αναξιοπαθούντες συμπατριώτες της της νεοσύστατης ΠΑΤΡΙΔΑΣ.Δυστυχώς, είναι υπαρκτό φαινόμενο κάποιοι συμπατριώτες σε απόλυτη φτώχεια, να αναπτύσσουν την…ζωή τους στους δρόμους ,σε πείσμα των μονίμως τυφλών αρμοδίων των μηχανισμών προσφοράς….ανθρωπιάς.!!!
Στην υπηρεσιακή μου διαδρομή, πολλές ήταν οι προσωπικές και υπηρεσιακές επεμβάσεις. για παροχή βοήθειας σε παρόμοια περιστατικά και “πρόκληση” επεμβάσεων για λύση προβλημάτων.Διαχρονικά, η Ελληνική Αστυνομία ,με οποιαδήποτε ονομασία και υπάρχει, έχει να δείξει άπειρα περιστατικά φιλάνθρωπης δράσης εκεί όπου είναι εκκωφαντικά απούσα η τοπική, αλλά και η κρατική μέριμνα….μη αντέχοντας το…βάρος επίλυσης τους.
Εύχομαι το περιστατικό που ήμουν αυτόπτης μάρτυρας (μαζί με άλλους) να αποδειχθεί ένα μεμονωμένο και ατυχές περιστατικό!!!
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΥΣΤΡ. ΝΑΖΛΗΣ
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
Αντιπρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού
