Βασιλείου Ευστρ. ΝΑΖΛΗ
Υποστρατήγου ΕΛ.ΑΣ εα – Πτυχιούχου Νομικής
Από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης των ελληνικών φύλων, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, η γεωπεριοχή της Θράκης και της Μακεδονίας, έχει μια γεωπολιτική και ιστορική ιεράρχηση υψίστης σημασίας για την Ελλάδα. Η γεωπεριοχή αυτή αποτελούσε και αποτελεί ένα ισχυρό φράγμα έναντι όλου του ελληνικού χώρου και γιατί όχι και του ευρωπαϊκού. Ένα φράγμα εναντίον του Σλαβισμού, που από αιώνες προετοίμαζε (και προετοιμάζει;;!) συστηματικά την διάσταση του εκ των έξω, αλλά και με ιδιαίτερη επιτηδειότητα εκ των έσω (με τις ανάλογες υπαρκτές «μειονότητες» που διεκδικούν).
Ο θρακομακεδονικός χώρος φράσσει το χώρο στους άμεσους γείτονές μας στο χρόνιο και μόνιμο προσανατολισμό για διέξοδο στο Αιγαίο, τον οποίο επεδίωκαν και με βίαιο τρόπο. Ο γεωπολιτικός αυτός χώρος βρίσκεται στο κέντρο της χερσονήσου του Αίμου, της «Βαλκανικής». Όλοι οι δρόμοι, από την Αδριατική προς την Κωνσταντινούπολη και τη Θράκη, από το Νότο προς οποιαδήποτε χώρα του Βορά και από το Βορά προς κάθε κατεύθυνση του Νότου, θα περάσουν αναγκαστικά απ΄ αυτόν. Αποτελεί ως εκ τούτου ένα πραγματικό φρούριο και εκείνος που κατέχει την περιοχή αποκτά εξέχουσα θέση και για τον λόγο αυτό διεξήχθησαν σκληροί αγώνες ήδη από τους ιστορικούς χρόνους.
Η γεωπολιτική σπουδαιότητα του φυσικού αυτού φρουρίου σε δεσπόζουσα θέση προβάλλει ακόμη περισσότερο από την πρόθεση των Βουλγάρων αιώνες, να καταλάβουν την περιοχή πάση θυσία και να πετύχουν τη διέξοδό τους στα «άσπρα χώματα», η οποία δεν είχε (και δεν έχει) χαρακτήρα απλού οικονομικού διεξόδου, αλλά πολιτικού και οικονομικού. Ιστορικά είναι γνωστές οι επιβουλές και οι επιδρομές τους, από της εμφάνισής τους στο προσκήνιο μέχρι το 1830. Ενήργησαν 30 μεγάλες επιδρομές, εξαιρουμένων των καθημερινών μικροεισβολών που είναι αμέτρητες, με μεγάλες καταστροφές σε περιουσίες και ανθρώπους, στο νοσηρό όνομα της «Μεγάλης Βουλγαρίας». Δε θα αναφερθώ στις λεηλασίες, δηώσεις και φονικά, που συνέβησαν στο διάβα των αιώνων, με τις εκατόμβες των θυμάτων, από την πρώτη που έγινε στο 500 μ.Χ. εναντίον των Βυζαντινών, επί αυτοκράτορος Αναστασίου του Δικόρου μέχρι και το τέλος του 1944. Οι βάρβαρες αυτές βουλγαρικές πράξεις κατά των Ελλήνων της περιοχής συνεχίστηκαν και εντάθηκαν λίγο πριν το 1900, με αποκλειστικό σκοπό, να πετύχουν έστω και τεχνικά, να αλλοιώσουν την φυλετική και εθνολογική σύνθεση της περιοχής και να προκαλέσουν υπέρ των «δικαίων» τους την παρέμβαση των ξένων δυνάμεων.
Οι Έλληνες επί τουρκοκρατίας αποτελούσαν στην περιοχή την πλέον πολυπληθή και συμπαγή ιστορική μάζα (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) και για το λόγο αυτό, οι Βούλγαροι, βάση σχεδίου κρατικού, ανέλαβαν με το βουλγαρικό κομιτάτο που δημιούργησαν τον με κάθε τρόπο και δύναμη εκβουλγαρισμό της. Πολυπληθείς ένοπλες βουλγάρικες συμμορίες (τσέτες) διατρέχουν την περιοχή και βάση μελετημένου σχεδίου, διαπράττουν τρομερά εγκλήματα, κατά παντός ελληνικού, με αποκλειστικό σκοπό, τον φυσικό αφανισμό του.
Γνωστές είναι οι καταστροφές του 1902, 1903, του 1912…του 1918, αλλά η τελευταία επιβουλή και κατοχή του 20ου αιώνα των ετών 1941 – 10/1944 αποτελεί κάτι το ξεχωριστό!!! Κράτησε λίγα χρόνια, αλλά δεν ήταν όπως οι άλλες, διακρινόταν για την επιστημονική της μεθοδικότητα και την επιδιωκούμενη αποτελεσματικότητα με τις ριζικές μεθόδους της για την γρήγορη εκβουλγάρηση της περιοχής. Διακρινόταν σε μια άριστα μελετημένη και ολοκληρωμένη πολιτική, που επεκτείνονταν σε κάθε τομέα της δημόσιας, ιδιωτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής, οικονομικής, θρησκευτικής, πνευματικής ζωής των Ελλήνων με απόλυτη σκληρότητα για την φυσική εξόντωσή τους ή την απομάκρυνσή τους από τον επίδικο χώρο. Η ευρηματικότητα στις μεθόδους ήταν μοναδική σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη, που κατέλαβαν οι χιτλερικές δυνάμεις, βοηθούμενες από τους δορυφόρους τους. Αρχές Ιανουαρίου του 1941 ο Χίτλερ και ο γερμανός υπουργός των εξωτερικών Ρίμπεντροπ συμφώνησαν και υποσχέθηκαν στον βούλγαρο πρωθυπουργό Μπόγκνταν ΦΙΛΟΦ και τον βασιλιά Βόρη έξοδο της Βουλγαρίας στο Αιγαίο, με την προϋπόθεση να διέλθουν τα γερμανικά στρατεύματα μέσω της Βουλγαρίας για να επιτεθούν στην Ελλάδα. Στις 8-2-1941 υπεγράφη μυστικό μνημόνιο συνεργασίας και η Βουλγαρία εξασφάλισε την μη εμπλοκή στον πόλεμο.
Την 12-4-1941 οι Γερμανοί εισέρχονται στη Μακεδονία μετά την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου, παρ΄ όλες τις ηρωϊκές προσπάθειες των υπερασπιστών της. Η κατοχή κάνει την επίσημη πρεμιέρα της και όλοι διαισθάνονται τι θα ακολουθήσει, γιατί έχουν προηγούμενες εμπειρίες. Η διοίκηση ελληνικού εδάφους παραχωρείται στη Βουλγαρία με δυτικό όριο τον Στρυμόνα ποταμό, μέχρι λίγο έξω από την Αλεξανδρούπολη. Από την 22-4-1941 τα βουλγάρικα στρατεύματα εισβάλλουν και καταλαμβάνουν τους νομούς Σερρών, Δράμας, Καβάλας, Ξάνθης, Ροδόπης και μέχρι τον Έβρο, πιστοί σύμμαχοι, απόλεμοι κατακτητές, χωρίς να ρίξουν ένα βόλι. Στην αρχή έρχονται λίγοι, οι «ειδικοί» αυτοί που χρόνια μελέτησαν και κατέστρωσαν το σχέδιο εκβουλγαρισμού με σκοπό να ερευνήσουν και να βολιδοσκοπήσουν. Οι Χιτλερικοί – Ναζιστές τους έστρωσαν μεγάλο τραπέζι με πλούσια φαγητά, τις Σέρρες, τη Δράμα, την Καβάλα, την Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή, την Ξάνθη, εύφοροι κάμποι παραγωγικοί, πλούσια χωριά και πόλεις με ιστορία, στρατηγικά και οικονομικά λιμάνια.
Την περιοχή επισκέφθηκε την 28-4-1941 ο Πρωθυπουργός του ΦΙΛΟΦ, αφού είχε πετύχει η στρατιωτική διείσδυση, που είχε στόχο «την υπεράσπιση του βουλγάρικου πληθυσμού από τα άτακτα ελληνικά σώματα και αποσπάσματα που τριγυρνούσαν στην περιοχή…και ολοκληρωτική εξασφάλιση της περιοχής ως τμήματος του κρατικού εδάφους» (διαταγή βουλγάρικου Γ.Ε.Σ.) Μετά ακολουθεί ο μεγάλος όγκος, η «πλημμυρίδα» των «νεοεποίκων» αστυνομία, νομάρχες, δήμαρχοι, πρόεδροι κοινοτήτων, δημόσιοι υπάλληλοι: δασάρχες, οικονομικοί έφοροι, δικαστές, χωροφύλακες, αγροφύλακες, δ/ντές τραπεζών κ.ά. και καταλαμβάνουν όλες τις διοικητικές υπηρεσίες. Στη συνέχεια έρχονται οι αγρότες, οι επαγγελματίες, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, ακόμη και ιερωμένοι, ναι και βούλγαροι ιερωμένοι. Έρχονται με προμελετημένα σχέδια και δημιουργική φαντασία, έρχονται να υλοποιήσουν ένα όνειρο αιώνων για μόνιμη εγκατάσταση, να μείνουν, να ριζώσουν, να υποτάξουν, να κυριαρχήσουν, να δημιουργήσουν τη ζωή στην περιοχή όπως τη φαντάζονται. Αποκλειστικό τους μέλημα ήταν να σταθούν ιστορικά, εθνολογικά, γεωγραφικά, οικονομικά, να ανατρέψουν όλα τα δεδομένα, την ιστορική αλήθεια και τη νομιμότητα!
Για τις διώξεις, τους φόνους, τις αρπαγές, το σωματικό πόνο και τους βιασμούς, την οικονομική εξαθλίωση και την εξόντωση που επιδιωκόταν συστηματικά καθημερινά θα μιλήσουμε ίσως κάποια άλλη φορά. Εδώ θα αναφερθώ στον επιστημονικά συστηματικό βιασμό, στη προσπάθεια που καταβλήθηκε για να εξαλειφθεί η ελληνική γλώσσα, η ελληνική συνείδηση και κουλτούρα, ο πολιτισμός, τα ήθη και τα έθιμα, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ από τη συνείδηση των «νεοραγιάδων»! Η κυβέρνηση της Βουλγαρίας, υπό την άμεση καθοδήγηση του πρωθυπουργού της ΦΙΛΟΦ καθηγητή Πανεπιστημίου της φιλολογίας (κλασσικής ελληνιστικής), εφαρμόζει συστηματικά εξοντωτικά μέσα, αν όχι σατανικά, για την πνευματική εξόντωση των Ελλήνων και κάθε στοιχείου ελληνικού, με καθημερινές μακρόπνοες προπαγανδιστικές σκηνοθεσίες με άβουλους κομπάρσους τους εξαθλιωμένους Έλληνες, Οι προσπάθειες αυτές στόχο είχαν:
1) τη γλώσσα, τα σχολεία την παιδεία
2) την ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, το τυπικό λειτουργικό της και τις θρησκευτικές εκδηλώσεις
3) τη δημιουργία νέων ηθών και εθίμων με θρησκευτικές και εθνικές πανηγύρεις και επετείους
4) το θέατρο, τη μουσική, το χορό
5) τη δημιουργία επιμορφωτικών, επιστημονικών, εμπορικών και επαγγελματικών σεμιναρίων, συνεδρίων και συνδιασκέψεων
6) τη δημιουργία οργανώσεων και φορέων και την τέλεση διαφόρων εκδηλώσεων, όπως χορωδιακές συναντήσεις, γυμναστικές επιδείξεις κ.ά.
7) με την επίσκεψη – περιοδείες επισήμων Βουλγάρων για επιτόπια εξέταση – διερεύνηση των προβλημάτων, για να εμφανίσουν βουλγάρικη εικόνα της περιοχής.
Α1. ΓΛΩΣΣΑ-ΣΧΟΛΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ
1) Έκλεισαν όλα τα ελληνικά εκπαιδευτήρια, παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, δημοτικά σχολεία και γυμνάσια. Κατασχέθηκαν όλα τα ελληνικά βιβλία και τα εποπτικά μέσα διδασκαλίας, χάρτες, ενημερωτικοί πίνακες, όργανα κλπ και καταστράφηκαν.
2) Απέλυσαν όλους τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων και τους αντικατέστησαν με βουλγάρους.
3) Οργάνωσαν και λειτούργησαν αμιγή βουλγάρικα σχολεία, όπου υποχρέωναν να φοιτούν τα ελληνόπουλα, όσοι δε μαθητές δε φοιτούσαν σ΄ αυτά, αναγκαστικά έμεναν αμόρφωτοι, γιατί απαγορευόταν η φοίτησή τους αλλού.
4) Η χρήση της ελληνικής γλώσσας απαγορεύτηκε εντελώς στους δρόμους, στα σπίτια, στα σχολεία, στις εκκλησίες, στις δημόσιες υπηρεσίες, ΠΑΝΤΟΥ. Αν ακουγόταν ακόμη και στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις μέσα στα σπίτια, ο ξυλοδαρμός, ο άγριος μάλιστα, ήταν επιβαλλόμενος άμεσα και οι κρατήσεις σε απομόνωση πολλές.
5) Άρχισε αμέσως η διδασκαλία της βουλγάρικης γλώσσας στα σχολεία, αλλά και σε ενήλικες, υποχρεωτικά σε απογευματινά και βραδινά μαθήματα.
6) Ορίσθηκε ως μοναδική γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ των κατοίκων, αλλά και των αρχών, η βουλγάρικη.
7) Προκαλούσαν καταστροφές σε ελληνικά σχολεία με την αφαίρεση των παραθύρων, πορτών, ώστε να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
8) Αφαίρεσαν τις ελληνόγλωσσες πινακίδες από τα σχολεία και τοποθέτησαν νέες με βουλγάρικη γραφή και ανάλογα συνθήματα.
9) Υποχρέωσαν όλους τους Έλληνες μαθητές να φορούν μαθητικό πηλίκιο με το γράμμα V κόκκινου χρώματος και προσπάθησαν να το επιβάλλουν και στα επανωφόρια (όπως οι χιτλερικοί «μαρκάραν» τους Εβραίους με το κίτρινο αστέρι) για να τους ξεχωρίζουν.
10) Δίναν ονομασίες στα σχολεία, στο όνομα βουλγάρων «ηρώων», συνήθως δρασάντων κατά των Ελλήνων και αγίων του βουλγάρικου θρησκευτικού εορτολογίου, όπως των αγίων Μεθοδίου και Κυρίλλου.
11) Δίδασκαν, σε όσα τελικά ελληνόπουλα αναγκάσθηκαν και πήγαν στα σχολεία τους (και ήταν ευτυχώς ελάχιστα), βουλγάρικη εθνική αγωγή, ιστορία, γεωγραφία, γραμματολογία κ.ά. και διένεμαν βιβλία σε επίσημη τελετή, δωρεά του πρωθυπουργού Φίλοφ και του βασιλιά Βόρη, καθώς και σχολικά πηλίκια.
12) Θεώρησαν το απολυτήριο ελληνικών γυμνασίων ισότιμο των βουλγάρικων, με δικαίωμα εγγραφής στα βουλγάρικα πανεπιστήμια και μάλιστα με χρηματική βοήθεια, για να πετύχουν την επιθυμία σε σπουδές.
13) Διένεμαν στα βουλγάρικα σχολεία συσσίτιο, για όλους τους μαθητές, ώστε να αναγκάσουν τους Έλληνες γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους για να μην πεθάνουν από υποσιτισμό, συγχρόνως χορηγούσαν τρόφιμα και στους γονείς.
14) Όσοι γονείς αποφάσιζαν να στείλουν τα παιδιά τους σε σχολεία στη Βουλγαρία, ενισχύονταν οικονομικά μ 3.000 λέβα το μήνα. Τα μηνιαία έξοδα των μαθητών ανέρχονταν μετά βίας στα 1.000 λέβα κατά μαθητή. Με τον τρόπο αυτό, μερικοί γονείς αναγκάσθηκαν να στέλνουν τουλάχιστον ένα παιδί, ώστε τα υπόλοιπα με τα 2.000 λέβα να ζήσουν αυτά και οι γονείς τους. Εκτός αυτών των χρημάτων, κατά διαστήματα, χορηγούσαν και έκτακτη χρηματική βοήθεια και τρόφιμα.
15) Κατά το σχολικό έτος πραγματοποιούσαν συχνές εκδρομές, με συντεταγμένες κινήσεις όλου του σχολείου, μ βουλγάρικα τραγούδια και μόνιμη επωδό «Ζήτω η Βουλγαρία, κάτω η Ελλάδα».
16) Οργάνωναν εκδρομές σε «βουλγάρικες» κοινότητες, δήμους, νομαρχίες και δημόσιες υπηρεσίες, όπου γίνονταν εκδηλώσεις με εθνικιστικό βουλγάρικο περιεχόμενο.
17) Κατά τις σχολικές καλοκαιρινές διακοπές εξακολουθούσε να λειτουργεί το μαθητικό συσσίτιο, ώστε να αναγκάζουν τους μαθητές να πηγαίνουν στα σχολεία, όπου, με τη λήψη του φαγητού, παρακολουθούσαν υποχρεωτικά επί 2ωρο μαθήματα για την εξάσκηση της βουλγάρικης γλώσσας.
18) Ο βασιλιάς Βόρης προσέφερε υποτροφία σε 20 Έλληνες σπουδαστές για να φοιτήσουν σε βουλγάρικα πανεπιστήμια κάθε χρόνο και η βασίλισσα σε 10, πέραν της οικονομικής βοήθειας που προαναφέρθηκε.
19) Κάθε χρόνο επέλεγαν μαθητές της τελευταίας τάξης των γυμνασίων και τους έστελναν στη Βουλγαρία να ακολουθήσουν σπουδές για την απόκτηση πτυχίου δασκάλου και καθηγητή της βουλγάρικης γλώσσας και κοπέλες να σπουδάσουν και να εκπαιδευτούν ως νοσοκόμες.
20) Εκτός όλων αυτών, επέλεγαν και έστελναν ελληνόπουλα σε διάφορα βουλγάρικα θέρετρα και στρατόπεδα για 20 ημέρες. Εκεί διέμεναν με βούλγαρους μαθητές για να διαπαιδαγωγηθούν στο βουλγάρικο τρόπο ζωής, με εντονότατη βουλγάρικη εκπαίδευση, με βουλγάρικα τραγούδια και θούρια, με χορούς, διδασκαλία ιστορίας και παράδοσης. Η διαμονή ήταν άνετη με πάρα πολλές περιποιήσεις και εξαίρετη διατροφή, ώστε μετά την επιστροφή τους να τρωθούν οι παιδικές εύπλαστες ψυχές τους, οι δε γονείς τους να σκέφτονται να τα ξαναστείλουν, γιατί έτσι έλυναν και μέρος του επισιτιστικού τους προβλήματος. Κατά την επιστροφή τους στα σπίτια τους στην Ελλάδα τους δινόταν από ένα δώρο, δέμα για τους γονείς τους, που περιείχε 3 κιλά ζάχαρη, 5 κιλά ρύζι, 2 κιλά μαρμελάδα, 1 κιλό βούτυρο, 2 κιλά τυρί, 1 κιλό κασέρι και 15 σαπούνια, τρόφιμα απολύτως δυσεύρετα και δυσθεώρητα.
Β. ΔΙΩΓΜΟΣ (ΓΛΩΣΣΑΣ) ΕΝΤΥΠΩΝ-ΕΠΙΓΡΑΦΩΝ ΚΛΠ.
- Αφαιρέθηκαν όλες οι ελληνόγλωσσες επιγραφές από καταστήματα, εκκλησίες, σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς, συλλόγους, ιδιωτικά γραφεία, ακόμη και νεκροταφεία και τοποθετήθηκαν νέες παντού στη βουλγάρικη γλώσσα.
- Σε πολλά νεκροταφεία αφαιρέθηκαν από παλιούς εγκαταλελειμμένους τάφους οι σταυροί και τοποθετήθηκαν νέοι, με βουλγάρικα ονόματα, ώστε να φαίνεται ότι εκεί υπήρχαν από παλιά χρόνια θαμμένοι ομοεθνείς τους.
- Μετονομάσθηκαν όλες οι πόλεις, τα χωριά, οικισμοί και τοποθεσίες, αρχαιολογικοί χώροι, γεωγραφικά και ιστορικά σημεία, όπως π.χ. το Ποιμενικό ή Ποιμενοχώρι σε Τσομπανκλί, το Προάστειο σε Ντουρόζι, η Πέρδικα σε Μπίβολκ, το Ασβεστοχώρι, Ασβεστόπετρα σε Λίπινς κ.ά.
- Κατασχέθηκαν όλα τα αρχεία των δημοσίων υπηρεσιών, όπως Αστυνομίας, Νομαρχιών, Δήμων, Εφοριών, Δικαστικών αρχών, Μητροπόλεων, Ι. Ναών και Ιδρυμάτων και καταστράφηκαν με φωτιά, για να εξαλειφθεί κάθε στοιχείο ελληνικότητας της περιοχής.
- Κάθε ελληνικό έντυπο, βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά κ.ά. όπου και αν το συναντούσαν το κατέστρεφαν επιτόπου αμέσως.
- Όλα τα τυπογραφεία, που εξέδιδαν διάφορα έντυπα και ιδίως αυτά που εξέδιδαν αυτά των εφημερίδων και τα αρχεία τους κατασχέθηκαν και όλα τα έγγραφα και αρχεία κατεστράφησαν.
- Τα τυπογραφεία που κατασχέθηκαν άρχισαν να λειτουργούν και να εκδίδουν έντυπα στη βουλγάρικη γλώσσα, κάρτες με ελληνικές πόλεις, ιστορικούς τόπους κ.ά. με τη νέα βουλγάρικη ονομασία.
- Άρχισαν την έκδοση νέων εφημερίδων όπως: α) «Μπουλγκάρσκι Γιούγκ» ο βουλγάρικος νότος, β) «Μπελομάρε Μπουλγκάρια» Βουλγαρία του Αιγαίου και γ) «Τράκια». Αυτές εκδίδονταν η α΄ στις Σέρρες, η β΄ στην Ξάνθη και η γ΄ στην Κομοτηνή.
- Μαζί με αυτές εκδίδονταν πλέον στη χώρα μας και οι «Ζόρα» «Ούτρος» «Εφημερίδα των εφημερίδων» και στη συνέχεια με την επικράτηση των κομμουνιστών «η Ολοκληρωτική Βουλγαρία». Δημοσίευαν άρθρα, περιγραφές και γεγονότα, με αποκλειστικό σκοπό να αποδείξουν ότι η κατεχόμενη περιοχή ήταν βουλγάρικη από αιώνων.
- Στη Θεσσαλονίκη οι αρχές ασφαλείας, πριν από το 1940, κατέσχεσαν μεγάλες ποσότητες βουλγάρικων εφημερίδων, που τις είχαν προωθήσει οι Βούλγαροι, για να διανεμηθούν κρυφά σε βουλγαρόφωνα χωριά. Τις ζήτησαν από τους ναζιστές συμμάχους τους και τις διεσκόρπισαν σ΄ ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη για να χρησιμοποιηθούν ως περιτύλιγμα εμπορευμάτων, ώστε να κυκλοφορήσουν παντού.
- Κατέκλυσαν την περιοχή Βούλγαροι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και πολυπληθείς πράκτορες που διένειμαν προπαγανδιστικά βουλγάρικα έντυπα και βιβλία, σχολικά και εξωσχολικά.
- Κατασχέθηκαν όλα τα ραδιόφωνα και γραμμόφωνα (πικ-απ) με όλους τους ελληνικούς δίσκους. Υπήρχαν μόνο σε βουλγάρικα καταστήματα και δημόσιες υπηρεσίες και μετέδιδαν συνέχεια βουλγάρικα τραγούδια και μουσική, εκπομπές με ομιλίες προπαγανδιστικού περιεχομένου και διδασκαλία της βουλγάρικης γλώσσας,
Γ. ΔΙΩΓΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η βουλγάρικη προσηλυτιστική προπαγάνδα στράφηκε ευθέως κατά της ελληνικής ορθοδόξου εκκλησίας με άμεσα μέτρα, όπως:
- Εκδίωξε όλους τους Έλληνες ιερείς, κατέλαβε τις εκκλησίες και τοποθέτησε Βουλγάρους σχισματικούς ιερείς. Όσοι δε Έλληνες μπορούσαν να τελέσουν τις λειτουργίες στη βουλγάρικη γλώσσα αυτούς επεδίωκε να τους διατηρήσει. Βεβαίως ήταν ελάχιστοι.
- Η Θεία Λειτουργία, οι άλλες θρησκευτικές εορτές και τα μυστήρια τελούνταν στη βουλγάρικη γλώσσα.
- Ειδοποίησαν τους Έλληνες Μητροπολίτες, πριν τους καταργήσουν και τους εκτοπίσουν στην πέρα του Στρυμόνα περιοχή, να αφαιρέσουν αμέσως από τους ναούς και τα ιδρύματά τους όλες τις επιγραφές και να τοποθετήσουν νέες στη βουλγάρικη γλώσσα και επειδή δεν το έπραξαν, τις αντικατέστησαν οι ίδιοι.
- Σε κάθε θρησκευτική εορτή και τελετή μνημονευόταν ο Βούλγαρος βασιλιάς Βόρης, ο Βούλγαρος εξαρχικός-σχηματικός Πατριάρχης και Μητροπολιτης.
- Αύξησαν υπέρογκα τα έξοδα κηδείας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι εξαθλιωμένοι πλέον και οικονομικά Έλληνες να θάψουν τους συγγενείς τους με τις τελευταίες επιβαλλόμενες τιμές, οι οποίοι ήταν και πάρα πολλοί, λόγω των καθημερινών σχεδόν βασανιστηρίων που υφίσταντο, μέχρι το θάνατό τους. Στη δικαιολογημένη απόγνωσή τους εμφανίζονταν Βούλγαροι ιερείς και προσφέρονταν αφιλοκερδώς δήθεν και με κίνδυνο να ιερουργήσουν αυτοί, γιατί, ως έλεγαν, και η δική τους εξόδιος ακολουθία ήταν ορθόδοξη. Δεχόμενοι αναγκαστικά πλέον οι συγγενείς δημιουργούσαν μεγάλη πομπή πλήθους, όπου συμμετείχαν και οι «έποικοι» Βούλγαροι και μετά την ταφή τοποθετούσαν στον τάφο μαρμάρινο σταυρό, με το ονοματεπώνυμο τους θανόντος στη βουλγάρικη γλώσσα.
- Κατεστράφησαν όλες οι θρησκευτικές επιγραφές από τα ελληνικά νεκροταφεία, όπως προαναφέρθηκε, και από πολλούς εγκαταλειμμένους τάφους, αφού τους περιποιήθηκαν, τοποθετήθηκαν σταυροί στη βουλγάρικη γλώσσα.
- Κατέστρεψαν όλα τα εκκλησιαστικά αρχεία των Μητροπόλεων, των Ι. Ναών, των θρησκευτικών ιδρυμάτων, για να μην υπάρχει κανένα στοιχείο ελληνικό.
- Κατέσχεσαν όλα τα θρησκευτικά και λειτουργικά εκκλησιαστικά βιβλία και όσα είχαν ιστορική και αρχαιολογική αξία κυρίως από τα μοναστήρια, εικοσιφοίνισσας, Τιμίου Προδρόμου και αφαιρέθηκαν εικόνες, άμφια, χρυσά κ.ά. αργυρά λειτουργικά σκεύη, σταυροί, εγκόλπια, μήτρες και ποιμαντορικές ράβδοι, πάπυροι, περγαμηνές, χρυσόβουλα κ.ά. Μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία και «κοσμούν» πλέον μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στη Βουλγαρία και στο εξωτερικό, όπου πωλήθηκαν.
- Αμέσως με τη γέννηση ελληνοπαίδων, αναλάμβαναν τις βαπτίσεις «εργολαβικά» και με πειθαναγκασμό επίσημοι Βούλγαροι. Στο μυστήριο συγκεντρωνόταν υποχρεωτικά πλήθος κόσμου και οι Βούλγαροι ανάδοχοι προσέφεραν στους γονείς πλούσια δώρα και χρήματα και διοργάνωναν γιορτή με βουλγάρικες χορωδίες και τραγούδια. Η βάπτιση καταχωριζόταν στο δήμο ή κοινότητα ως τέκνο γεννηθέν σε βουλγάρικη περιοχή από ομοεθνείς γονείς.
- Τα μνημόσυνα ήταν κι αυτά τρόπος για μεγαλοπρεπείς τελετές, για εκφώνηση λόγων και κηρυγμάτων κατά της Ελλάδας.
- Μόλις δηλωνόταν γάμος όπως και στις βαπτίσεις, τρέχαν πάλι με πειθαναγκασμό να γίνουν κουμπάροι Βούλγαροι επίσημοι με τον ίδιο σκοπό.
- Στην προσπάθεια εξόντωσης της ελληνικής ορθοδόξου εκκλησίας συμμετείχε μεθοδευμένα και ενεργά η βουλγάρικη «ιερά» σύνοδος όλων των ιεραρχών. Αυτή, από τις αρχές του 1942, με απόφασή της δημιούργησε νέο εκδοτικό τμήμα με την ονομασία «συνοδική έκδοσις» με γενναία οικονομική ενίσχυση, με τον αποκλειστικό σκοπό να εκδίδει εκκλησιαστικά και θεολογικά βιβλία, αλλά και ιστορικά στα βουλγάρικα με ελληνικούς χαρακτήρες για τις ανάγκες του νέου «ποιμνίου» της στη νέα Βουλγαρία».
- Υπήγαγε όλη την καταληφθείσα περιοχή στις βουλγάρικες μητροπόλεις Νευροκοπίου και Φιλιππουπόλεως και τοποθέτησε αρχιερατικούς επιτρόπους, μοναχούς, διακόνους, ιερείς και αρχιμανδρίτες κάτω των 50 ετών, που εγκαταστάθηκαν στις ελληνικές εκκλησίες, μοναστήρια, μετόχια κλπ για να ποιμένουν το νέο «ποίμνιό» τους (άκρως θεάρεστο έργο!!!)
- Την 31-1-1943 η σύνοδός τους, με αναπληρωτή πρόεδρο το Μητροπολίτη Βιδινίου Νεόφυτο, συζήτησε το ζήτημα εκλογής βουλγάρων μητροπολιτών στη Μακεδονία και στη Θράκη, αλλά το άφησε να ληφθεί απόφαση για αργότερα, γιατί το θέμα δεν είχε «ωριμάσει» και δεν ήταν των δυνατοτήτων τους. Εν τέλει έλαβε απόφαση να υπαχθεί η όλη περιοχή στη δικαιοδοσία του μητροπολίτη Άνω Νευροκοπίου.
Γ1. ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΙΛΙΠΠΩΝ-ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ-ΘΑΣΟΥ
- Τον ιερέα Παπαναστασίου Δημήτριο, 80 ετών, τον εκτέλεσαν.
- Τον ιερέα του Χρυσοχωρίου-Καβάλας Σφενδυλάκη Ιωάννη, επειδή δεν βουλγαρογράφηκε, του μάδησαν τα γένια, του επέβαλαν 2,5 χρόνια φυλακή στην Ξάνθη, όπου καθημερινά τον ξυλοκοπούσαν και τον εξόρισαν στη Στάρα Ζαγόρα της Βουλγαρίας.
- Τον ιερέα του Ερατεινού Καβάλας Χρυσοβέργη Μιχαήλ τον συνέλαβαν ως τροφοδότη Ελλήνων ανταρτών, του μάδησαν κι αυτού τα γένια και τον καταδίκασαν σε 12,5 χρόνια φυλάκιση.
- Τον ιερέα της Νικήσιανης Καβάλας Κυρκούδη Κυριάκο τον δηλητηρίασαν και πέθανε στο νοσοκομείο Καβάλας.
- Τον ιερέα του Κοκκινοχώματος Καβάλας, υπερήλικα, το Μάιο του 1942 τον συνέλαβαν, τον ξύρισαν και αφού τον ξυλοκόπησαν αγρίως τον έσερναν στους δρόμους του χωρίου.
- Τον ιερέα του Ζυγού Καβάλας Τσιπουρίδη Γεώργιο τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου.
- Τον ιερέα του Λυκοδρομίου Καβάλας τον ξυλοκόπησαν άγρια και στις 13-4-1943 απεβίωσε.
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΞΑΝΘΗΣ
Τον Αρχιμανδρίτη Τερζανίδη Χαρίτωνα το 1943 και αφού τον ξυλοκόπησαν βάναυσα, απεβίωσε.
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ
- Τον ιερέα Εμμανουήλ Δημήτριο το 1942 τον θανάτωσαν με φρικτά βασανιστήρια.
- Τον ιερέα της Τριάδος Καραγιαννίδη Ευκλείδη στις 13-12-1944 κυριολεκτικά τον έσφαξαν στις φυλακές Σερρών.
- Επίσης ο ιερέας Συμεωνίδης Ισαάκ θανατώθηκε μα βασανιστήρια.
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΣΕΡΡΩΝ-ΝΙΓΡΙΤΗΣ
- Τον ιερέα του Αγίου Πνεύματος Σερρών Γκάρμπα Στέφανο στις 21-8-1943 τον δολοφόνησαν.
- Ο ιερέας της Πενταπόλεως Σερρών Θεοδοσιάδης Θεοδόσιος, λόγω ξυλοδαρμών από τους Βουλγάρους και κακουχιών, πέθανε το 1943 στο σανατόριο Ασβεστοχωρίου Θεσς/νίκης, όπου νοσηλευόταν.
- Ο ιερομόναχος Παπαδάκης Ευμένιος του χωρίου Νεοχωρίου το 1942 μετά από άγριο ξυλοδαρμό απεβίωσε.
- Ο ιερέας του Χουμνικού Παπαναστασίου Ανέστης την 26-6-1944 δολοφονήθηκε.
- Ο ιερέας του χωρίου Κουμαριά Τριανταφυλίδης Κων/νος το 1942 δολοφονήθηκε στο Σκούταρι.
- Ο ιερέας Λίμνης-Σοχού Χριστοφούδης Ευάγγελος εκτελέσθηκε.
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΡΑΜΑΣ
- Ο ιερέας του Πλατανόφυλλου Καρυπίδης Αναστάσιος την 4-10-1942 εκτελέσθηκε από το Βούλγαρο πρόεδρο της κοινότητας.
- Ο ιερέας των Κοκκινογείων Αλεξιάδης Γεώργιος την 30-9-1941 δολοφονήθηκε πυροβοληθείς πισώπλατα.
- Τον ιερέα του Νικηφόρου Γρίπας Στυλιανόας την 6-10-1941, αφού τον κατακρεούργησαν με ξιφολόγχη, στη συνέχεια τον εκτέλεσαν και ζήτησαν από τους συγγενείς του 10.000 λέβα για την αξία των σφαιρών (αλλά και για τον κόπο τους!!!) και πήραν συγχρόνως και τα άμφιά του.
- Τον ιερέα της Ψηλής Ράχης Καραγιαννίδη Σάββα την 11-11-1941 τον εκτέλεσαν στην εξώπορτα τους σπιτιού του.
- Τον ιερέα της Αγάπη-Κυργίων Κορυφίδη Ιάκωβο την 20-9-1941 τον έσφαξαν κυριολεκτικά με μαχαίρι.
- Τον ιερέα των Σιταγρών Παπαδόπουλο Άνθιμο την 29-9-1941 τον σκότωσαν πυροβολώντας τον εν ψυχρώ.
- Τον ιερέα Πασχαλίδη Ιωάννη στις 16-9-1944 τον ξυλοκόπησαν αγρίως, τον φυλάκισαν και πέθανε εκεί μετά από φρικτά βασανιστήρια.
- Ο ιερέας Ηλιάδης Ιωάννης στην Πλατανιά πέθανε από ξυλοδαρμό.
- Ο Αρχιμανδρίτης Νικολαΐδης Δημήτριος στη Μικρόπολη πέθανε από τις κακουχίες.
- Ο Αρχιμανδρίτης Κατσιβάκης Γρηγόριος, ηγούμενος της Ι.Μ. Εικοσιφοίνισσας, εκτοπίσθηκε στο Σεβόλτεβο της Βουλγαρίας, όπου υπέστη πολλά δεινά και απεβίωσε από τις κακουχίες.
- Ο Αρχιμανδρίτης Τοπάσης Χρυσόστομος, μοναχός της πιο πάνω Μονής, συνελήφθη και εστάλη όμηρος στη Βουλγαρία, όπου πέθανε το Μάρτιο του 1944 από τις κακουχίες.
- Τον ιερομόναχο Θάσιο Δανιήλ, μοναχό της πιο πάνω Μονής, στις 25-10-1941 τον συνέλαβαν και μετά από βασανιστήρια τον εκτέλεσαν.
- Τον ιερομόναχο Σωφρόνιο, μοναχό της πιο πάνω Μονής, τον συνέλαβαν και τον έστειλαν όμηρο στη Βουλγαρία, όπου πέθανε από τα βασανιστήρια και τις κακουχίες.
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ
Τον ιερέα Ιωσηφίδη Ελευθέριο τον εκτέλεσαν στο χωριό Κατάχλωρο.
Όπως προαναφέρθηκε, η επέλαση της βουλγάρικης ορδής ΔΕΝ σεβάσθηκε τίποτε, αλλά η επέμβαση επί της ορθοδόξου ελληνικής εκκλησίας ήταν και αυτή με απόλυτη βία, πράγμα που είναι αδιανόητο όταν προέρχεται από ομοδόξους χριστιανούς.
Κατασχέθηκαν οι περιουσίες των Ιερών Μονών, της Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου, του Τιμίου Προδρόμου Σερρών, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Δράμας και της Αγίας Παρασκευής Ζιχνών και τα φυλασσόμενα ιστορικά κειμήλια αιώνων, που σεβάστηκαν αλλόδοξοι κατακτητές και μόνιμοι κυρίαρχοι.
Απελάθηκαν οι μητροπολίτες Σερρών Κωνσταντίνος, Σιδηροκάστρου Βασίλειος, Ζιχνών Αλέξανδρος, ο αναπληρών τον Δράμας αρχιμανδρίτης Γιαμαλάκης Ιερώνυμος, Μαρωνείας και Θάσου Βασίλειος, ο αναπληρών τον Καβάλας αρχιμανδρίτης Χρόνης Κωνστάντιος και ο αναπληρών τον Αλεξανδρουπόλεως επίσκοπος Πατάρων Μελέτιος. Μαζί με αυτούς απελάθηκαν και πολλοί ιερείς προς την πέρα του Στρυμώνος ποταμού κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ελλάδα. Οι παραμείναντες ιερείς και ο κατώτερος κλήρος υπέστησαν τρομερές ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, διώξεις με πολύ σκληρά βασανιστήρια για να δηλώσουν Βούλγαροι (βουλγαρογραφούν) ή να τελούν τη Θεία Λειτουργία και τα ιερά μυστήρια στη βουλγάρικη γλώσσα, Τις διώξεις εις βάρος τους τις υποκίνησαν τις περισσότερες φορές βούλγαροι ιερωμένοι, αλλά και εις βάρος των απλών Ελλήνων που αρνούντο την πολιτογράφησή τους ως Βουλγάρων. Βεβαίως, μεταξύ των Βουλγάρων ιερέων υπήρχαν και φωτεινές εξαιρέσεις, οι οποίοι ήταν πραγματικοί ορθόδοξοι λειτουργοί. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε τον ιερέα της Κοίμησης Θεοτόκου του Ροδολείβους, Παπαρσένη, ο οποίος ήταν πράγματι ενάρετος. Την 15/8 απήγγειλε το Ευαγγέλιο στα ελληνικά, αφού προηγουμένως επισκέφθηκε τον έκπτωτο ιερέα Παπαντώνη Οικονόμου και τον παρακάλεσε να του υπαγορεύσει στα ελληνικά την αντίστοιχη περικοπή και την σημείωσε πάνω στο κείμενο με βουλγάρικους χαρακτήρες. Οι βουλγάρικες αρχές που το πληροφορήθηκαν εξαγριώθηκαν και τον εκδίωξαν πίσω στη Βουλγαρία. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω μερικά ελάχιστα παραδείγματα άλλων ιερέων που ξέφυγαν της αποστολής τους:
- i. Την 3-10-1941 στο Σιδηρόκαστρο ο ιερέας Ντιούντιν ήταν παρών στην εκτέλεση 9 ατόμων, οπλισμένος με πιστόλι.
- ii. Στο Ροδολείβος ο ιερέας των Ταξιαρχών ήταν κακόψυχος, στυγνός και δημιουργούσε προβλήματα στους Έλληνες.
- iii. Ο ιερέας της Γαληψού Καβάλας κατά τη Θεία Λειτουργία τοποθετούσε το περίστροφο πάνω στην Αγία Τράπεζα.
Δ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΗΘΩΝ-ΕΘΙΜΩΝ-ΤΕΛΕΤΩΝ-ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΝ
1) Υποχρέωναν τους κατοίκους να συμμετέχουν σε κάθε εθνική, θρησκευτική και βασιλική βουλγάρικη γιορτή και επέτειο, όπου γίνονταν πολυτελείς τελετές και δεξιώσεις, με φωτογραφική και δημοσιογραφική κάλυψη.
2) Δημιουργήθηκαν παντού χορωδίες από στρατιώτες, δημόσιους υπαλλήλους και πολίτες και έπαιρναν μέρος σε αυτές με βουλγάρικα τραγούδια, τον ύμνο του βασιλιά, τον εθνικό τους ύμνο κ.ά.
3) Δημιούργησαν νέους εθνικούς ήρωες και καθιέρωναν νέες τελετές γι΄ αυτούς, όπως η τοποθέτηση αναμνηστικής μαμάρινης πλάκας στο ηρώον της Μαρώνειας Κομοτηνής, υπέρ 14 πεσόντων ηρώων για την ένωση της Βουλγαρίας υπό την ηγεσία του ιερομονάχου Βαρλαάμ πρωτοσύγκελου Μαρωνείας.
4) Στη γιορτή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου γίνονταν εντυπωσιακές δοξολογίες σε όλες τις εκκλησίες με αφίξεις επισήμων από την Βουλγαρία, μεγαλοπρεπείς παρελάσεις σχολείων, οργανώσεων, λεσχών, στρατού με πλουσιοπάροχα γεύματα και χορωδίες με χορούς και τραγούδια από βουλγάρους μουσικούς.
5) Γιορτάζονταν καθιερωμένες γιορτές των μελών της βασιλικής οικογένειας, όπως:
- I. Την 31ην Ιανουαρίου τα γενέθλια του βασιλιά του Βόρη
- II. Την 15ην Μαρτίου η ονομαστική γιορτή του Βόρη
- III. Την 18ην Σεπτεμβρίου τα γενέθλια του διαδόχου Συμεών, του μέχρι πριν λίγα χρόνια «δημοκράτη» πρωθυπουργού
- IV. Την 1ην Οκτωβρίου για την άνοδο του Βόρη στο θρόνο
- V. Την 2ην Νοεμβρίου τα γενέθλια της βασίλισσας Ιωάννας
6) Όλα τα ελληνικά ιστορικά και εθνικά μνημεία και αδριάντες ηρώων και αγάλματα καταστράφηκαν και κατασκευάσθηκαν νέα, που απεικόνιζαν βουλγάρικες ιστορικές στιγμές και επετείους.
7) Κατασχέθηκαν όλες οι ελληνικές σημαίες και καταστράφηκαν και χορηγήθηκαν βουλγάρικες σε όλα τα ελληνικά σπίτια, που υποχρεωτικά σε κάθε θρησκευτική ή εθνική βουλγάρικη επέτειο τις αναρτούσαν.
Ε. ΘΕΑΤΡΟ-ΜΟΥΣΙΚΗ-ΧΟΡΟΣ
1) Συχνά, στην κατακτηθείσα περιοχή, έρχονταν θίασοι από τη Βουλγαρία με προπαγανδικστικά, εθνικιστικού περιεχομένου θεατρικά έργα και πραγματοποιούσαν περιοδείες σε πόλεις και χωριά, με γενναία χρηματοδότηση από τη βουλγάρικη κυβέρνηση.
2) Στους κινηματογράφους παίζονταν ταινίες αναλόγου περιεχομένου μ υποχρεωτική παρουσία των Ελλήνων μαθητών, αλλά και κατοίκων.
3) Στην Κομοτηνή δημιουργήθηκε βουλγάρικο θέατρο και ανέβαζε θεατρικά έργα βουλγάρων συγγραφέων με επιχορήγηση κι αυτού από την κυβέρνηση και περιοδείες σε πόλεις και χωριά.
4) Επισκέπτονταν την κατεχόμενη περιοχή βούλγαροι μουσικοί παραδοσιακής μουσικής, που έπαιρναν μέρος σε διάφορες θρησκευτικές γιορτές και πανηγύρεις και λαϊκά γλέντια.
5) Κάθε σχολείο και σύλλογος δημιούργησε δική του χορωδία, εκτός αυτών του στρατού και των δημοσίων βουλγάρων υπαλλήλων, που συμμετείχαν ενεργά σε κάθε εκδήλωση ή πραγματοποιούσαν εμφανίσεις αυτόνομα.
6) Δημιουργήθηκαν ραδιοφωνικοί σταθμοί που καθημερινά μετέδιδαν βουλγάρικη μουσική, εκτός από τις εκπομπές με προπαγανδιστικές ομιλίες.
7) Σε κάθε χωριό και πόλη δημιουργήθηκαν σύλλογοι που μάθαιναν στα παιδιά παραδοσιακούς χορούς της Βουλγαρίας και μουσική και εμφανίζονταν σε κάθε εκδήλωση, αθλητικές και γυμναστικές επιδείξεις.
ΣΤ. ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ κ.ά.
1) Διοργάνωναν συχνά συνέδρια και διασκέψεις με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού επιστημόνων από το εσωτερικό της Βουλγαρίας, όπως:
- I. Την 20-10-1943 διοργανώθηκε στη Δράμα διδασκαλικό συνέδριο με τη συμμετοχή όλων των βουλγάρων δασκάλων της κατεχόμενης περιοχής με ομιλητές καθηγητές πανεπιστημίων της Βουλγαρίας και θέματα: «οι διαθήκες του βασιλιά ενωτού και η αποστολή των βουλγάρων διανοουμένων στις μέρες μας», «πώς να καλλιεργούμε τις στρατιωτικές αρετές των μαθητών», πώς πρέπει να καθιερωθεί η εθνική ανατροφή στα σχολεία μας».
- II. Τα εμπορικά επιμελητήρια Ξάνθης-Κομοτηνής διοργάνωναν 15νθήμερη εμπορική διδασκαλία, όπου φοιτούσαν έμποροι (βέβαια αυτό απευθυνόταν σε Βουλγάρους, γιατί δεν υπήρχαν πλέον Έλληνες επαγγελματίες, γιατί αυτό απαγορευόταν, αλλά συγχρόνως λεηλάτησαν και τα εμπορεύματά τους) με εκπαιδευτές ειδικούς ορκωτούς λογιστές, δ/ντές της βουλγάρικης συνεταιριστικής τράπεζας, οικονομικούς εφόρους κ.ά.
- III. Μετά την 5-1-1944 οι επικρατήσαντες κομμουνιστές δεν άλλαξαν τακτική και διοργάνωναν λαϊκά πανεπιστήμια στην Κομοτηνή με ομιλητή τον Β.Π. Στοϊμένωφ με θέμα: «η ιστορική αποστολή του βουλγάρικου λαού», που δημοσιεύθηκε στην περιοδική έκδοση «ΕΛΙΝΣΤΒΟ» (ενότης) του αναγνωστηρίου Κομοτηνής, του «επιστημονικού ινστιτούτου Αιγαίου».
2) Διοργάνωναν υπαίθριες μουσικοφιλολογικές εσπερίδες με την αθρόα υποχρεωτική συμμετοχή των Ελλήνων, με ομιλίες που εξυμνούσαν τα «κατορθώματα» των Βουλγάρων κομιτατζήδων, με εκμάθηση της βουλγάρικης γλώσσας και ιστορίας.
3) Μετά την επικράτηση των κομμουνιστών, οι προσπάθειες αυτές δε σταμάτησαν, αλλά εντάθηκαν και διανθίζονταν με διαλέξεις και θέματα, όπως: «ο κομμουνισμός», «η φυσιογνωμία του υπερασπιστικού αρχηγού, ως κοινωνικού αγωνιστή και εκπαιδευτή», «στο δρόμο του δικού μας αγώνα».
Όλα αυτά πραγματοποιούνταν με μεγάλη δημοσιογραφική κάλυψη και προβάλλονταν επί μέρες η θεματολογία, τα πορίσματα και η συμμετοχή, αποτελώντας την κύρια αρθρογραφία των εφημερίδων και περιοδικών.
Ζ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ
1) Στη Θεσσαλονίκη, τη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, οι σύμμαχοί τους Βούλγαροι δημιούργησαν την «βουλγάρικη Λέσχη Θεσσαλονίκης», που είχε σαν σκοπό την εγγραφή μελών και τη διεκδίκηση αυτόνομου μακεδονικού κράτους. Κύριος υπεύθυνος καθοδηγητής ήταν ο Βούλγαρος στρατηγός ΖΙΛΩΦ με τον ταγματάρχη ΜΗΤΚΩΦ και υπασπιστή το λοχαγό ΣΑΒΒΩΦ, ελληνομαθή, γιο του αρχιστρατήγου του βουλγάρικου στρατού στους Βαλκανικούς πολέμους το 1913. Αυτοί δημιούργησαν παραρτήματα σε όλη την κατεχόμενη από αυτούς περιοχή, αλλά και στο τμήμα της Μακεδονίας που κατείχαν οι Γερμανοί. Προσπαθούσαν να εγγράψουν μέλη Έλληνες, με όλα τα γνωστά μέσα «πειθούς» και «εξαναγκασμού», ώστε να παρουσιάσουν ντοκουμέντα βουλγάρικης εθνολογικής σύνθεσης της περιοχής, όπου τυχόν χρειαζόταν μετά τον πόλεμο.
2) Δημιούργησαν πολιτοφυλακή από Έλληνες με Βούλγαρους αξιωματικούς ως διοικητές, με μικρή όμως συμμετοχή. Αυτή ήταν ημιστρατιωτική οργάνωση με οπλισμό, για δήθεν ασφάλεια της υπαίθρου, αλλά στην ουσία για την ενίσχυση των στρατιωτικών αρχών.
3) Δημιούργησαν οργανώσεις, όπως:
- I. Την οργάνωση νέων «ΜΠΡΑΝΚΙ» (υπερασπιστών)
- II. Την οργάνωση νέων «ΣΠΟΡΝΙ» (ενωτικών)
- III. Την οργάνωση εφέδρων «ΟΡΛΟΒΙ» (αετών)
Όλες αυτές οι οργανώσεις συμμετείχαν με λάβαρα και σημαίες σε όλες τις εκδηλώσεις, αλλά οργάνωναν και οι ίδιοι αθλητικές, στρατιωτικές εκδηλώσεις, γυμναστικές επιδείξεις με εντονότατο εθνικιστικό, προπαγανδιστικό τόνο.
4) Στην Αλεξανδρούπολη δημιουργήθηκε η οργάνωση «συμβούλιο του συντάγματος» με πρόεδρο τον έφεδρο στρατηγό ΒΟΥΛΚΩΦ και η «Ένωση νεαρών πολεμιστών». Η ένωση αυτή την 2-8-1943 διοργάνωσε εκδηλώσεις μπροστά στο τότε επαρχιακό κατάστημα για την ευλογία της σημαίας και των λαβάρων της. Ανάδοχος ήταν ο Βούλγαρος υπουργός των στρατιωτικών, στρατηγός Ν. ΜΙΧΩΦ. Λόγο εξεφώνησε ο πρόεδρος της «Γενικής Ένωσης Εφέδρων Στρατιωτικών» έφεδρος συν/ρχης Ε. ΒΑΣΙΛΙΕΦ. Σημαιοστολίστηκε με βουλγάρικες σημαίες και λάβαρα ολόκληρη η Αλεξανδρούπολη και υποχρέωσαν να συμμετέχουν όλους τους Έλληνες. Για τη γιορτή αυτή ήρθαν επισκέπτες από τη Σόφια, Φιλιππούπολη, Τατάρ Παζαρτζίκ, Βέρτινα, Γιάμπολ, Στενήμαχο, Χάσκοβο, Κίρτζαλη, αλλά και από Ξάνθη, Κομοτηνή, Δράμα και Καβάλα. Την όλη ατμόσφαιρα την περιέγραψε σε εκτενείς συνέχειες η εφημερίδα της Σόφιας «ΟΥΤΡΟ».
Η. ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ
Το ενδιαφέρον των Βουλγάρων για την «κατακτηθείσα» περιοχή ήταν πολύ σοβαρό και μεγάλο, ώστε να πετύχουν την γρήγορη εκβουλγάρισή της. Οι επισκέψεις των κυβερνητικών στελεχών, αρχής γενομένης με την επίσκεψη του Βούλγαρου πρωθυπουργού την 28-4-1941, ήταν πυκνές και πολυπληθείς και μάλιστα εντός του 1943 για να διαπιστώσουν επιτόπου τα αποτελέσματα της διετούς «αόκνου» προσπάθειάς τους. Έτσι, επισκέφθηκαν την περιοχή:
1) Τον Ιούνιο του 1943 ο πρωθυπουργός ΦΙΛΩΦ με τον υπουργό Δημοσίων Έργων Δ. Βασίλιεφ, τον επίτροπο οικονομίας πολεμικής περιόδου, τον δ/ντή πολιτικής επιστράτευσης στρατηγό Μπεκιάρωφ, τον υπουργό Εμπορίου, το γενικό δ/ντή Θράκης πραγματοποίησαν περιοδεία στην Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Ξάνθη, Καβάλα, Δράμα, Σέρρες. Η υποδοχή που τους επιφυλάχτηκε ήταν μεγαλοπρεπής, με παρελάσεις, ομιλίες, γεύματα και μεγάλη φωτογραφική και δημοσιογραφική κάλυψη από όλες τις βουλγάρικες εφημερίδες και από αυτές που εκδίδονταν στην κατεχόμενη περιοχή.
2) Την 28-4-1943 αφίχθηκε στην περιοχή και έκανε ανάλογη περιοδεία ο υπουργός Οικονομικών Μποζίλωφ και έδωσε εντολές για ταχύτερο εξωραϊσμό με ιδιωτική και κοινωνική οργανωμένη δράση,
3) Τον Ιανουάριο 1943 αφίχθηκε ο υπουργός Σιδηροδρόμων-Ταχυδρομείων-Τηλεφώνων Ζαχάρωφ.
4) Τον Φεβρουάριο 1943 αφίχθηκε ο υπουργός Γεωργίας Πετρώφ.
5) Τον Απρίλιο του 1943 ο υπουργός Παιδείας καθηγητής Ιότσωφ.
6) Τον Μάιο 1943 ο μητροπολίτης (Άνω) Νευροκοπίου Βόρης επισκέφθηκε τη Δράμα για να ανεγείρει μνημειώδη καθεδρικό ναό στο όνομα των Κυρίλλου-Μεθοδίου.
7) Τον Μάιο του 1943 αφίχθησαν πέντε μητροπολίτες για να δουν το συντελεσθέν «πνευματικό» έργο και περιόδευσαν ολόκληρη την περιοχή. Αυτοί ήταν: ο Φιλιππουπόλεως Κύριλλος, που διοικούσε ιερατικά και την επαρχία Μαρωνείας (Ξάνθης), ο Σόφιας Στέφανος, ο Βάρνας Παΐσιος, ο Τυρνάβου Σωφρόνιος, ο (Άνω) Νευροκοπίου Βόρης.
8) Τον ίδιο μήνα πραγματοποίησαν περιοδεία ο πρόεδρος της βουλγάρικης ομοσπονδίας εμπόρων Μπόρις Ποπώφ και ο δ/ντής επαγγελμάτων Σουμέλωφ.
9) Τον ίδιο μήνα αφίχθηκε ο αρχαιολόγος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Σόφιας Ντέλτσεφ με τον βοηθό του Δημητρώφ και περιόδευσε την περιοχή για «ανακάλυψη» βουλγάρικων αρχαιοτήτων.
10) Συγχρόνως με αυτούς αφίχθηκε πολυπληθής ομάδα δημοσιογράφων από τη δ/νση εθνικής προπαγάνδας για επιτόπια ρεπορτάζ σε όλους τους τομείς δράσης των Βουλγάρων.
11) Την ίδια περίοδο βρίσκονταν συγχρόνως και πολλοί φοιτητές για γεωγραφικοϊστορικές μελέτες με έξοδα του Παν/μίου Σόφιας και του βουλγάρικου γεωγραφικού ινστιτούτου.
12) Το Νοέμβριο του 1944 αφίχθησαν ο νέος κομμουνιστής υπουργός Εμπορίου Ιβάν Βάζωφ με τον αντιπρόεδρο της Βουλής Π. Κιοσεϊβάνωφ και τους βουλευτές Σλ. Βασίλιεφ, Γ. Τσαλμπούρωφ και Α. Σιβίκωφ.
13) Τον ίδιο μήνα αφίχθησαν ο νέος κομμουνιστής υπουργός Γεωργίας Ιβάν Μπέσκωφ με τους δ/ντάς Υδάτων Μιλέκκωφ και Αλυκών (Μπορού Γκιόλ).
14) Τον Ιούλιο του 1944 αφίχθηκε ο πρόεδρος της Βουλής Χρ. Κάλφωφ με τον Αρχηγό Αστυνομίας Λ. Κοζάρωφ και τον επιθεωρητή Αστυνομίας Μπανόφσην.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Από τα ανωτέρω διαπιστώνουμε ότι το βουλγάρικο ενδιαφέρον για την περιοχή ήταν το ίδιο ασχέτως αν στην κυβέρνηση ήταν φασίστες, βασιλικοί ή δημοκράτες, κομμουνιστές. Με εγκλήματα και αίματα κίνησαν την οικονομία και την ιστορία στην παραχωρηθείσα περιοχή. Με όλα αυτά ΔΕΝ πέτυχαν τον εκβουλγαρισμό των Ελλήνων ούτε στο ελάχιστο. Δεν κατόρθωσαν να εξαφανίσουν, ως ήθελαν, την ελληνικότητα της περιοχής, κάθε ίχνος που να προδίδει την από αιώνων παρουσία των Ελλήνων και να εξαναγκάσουν όλους τους κατοίκους να αποδεχθούν τη βουλγάρικη υπηκοότητα, Δυστυχώς, στις προσπάθειές τους αυτές βρήκαν και ελαχίστους ντόπιους προδότες με ρευστή συνείδηση.
Θα σας μεταφέρω τα λόγια που έλεγαν συχνά οι συγγενείς μου, οι γονείς μου για τα δίσεκτα και πέτρινα εκείνα χρόνια «σκόνη γίναν όλοι και όλα και θύελλα. Ο κουρνιαχτός και το αίμα κάθησε σε βουνά και κάμπους, σε λαγκάδια, ποτάμια και ακρογιαλές. Χάθηκε ο κόσμος μας, βιώσαμε χρόνια το χαμό, με την αίσθηση του παρελθόντος στο προσκήνιο του νου. Συντηρούσαμε τους μύθους και την ιστορία μας με τη σιωπή και την ελληνικότητα στην καρδιά…και αντέχαμε τα πάντα. Τότε αναπτύχθηκαν οι σιωπές στη ζωή, ήταν τα μοναδικά λόγια της ψυχής μας»!!! «Με την απελευθέρωση γέμισαν τα στήθη με ανθούς και οι καρδιές λουλούδια και τα κορμιά όλο δύναμη σαν των δένδρων τις ρίζες, γιατί το πλούσιο αίμα των δικών μας πότισε το δένδρο του χρέους προς την πατρίδα, προς την ιστορία μας, που την συντήρησε χιλιάδες χρόνια με τις θυσίες των παιδιών της, με τη συνεχή ανάκτηση της εθνικής μας ύπαρξης. Ζούσαμε πλέον σε ελεύθερη πατρίδα, στην πατρίδα μας, που υπήρχε από τότε που υπήρχε κόσμος»!!!
Έκλεισαν ήδη 71 χρόνια από τις ζοφερές εκείνες μέρες. Πρόθεσή μου δεν ήταν να ξύσω παλιές πληγές, που ούτως ή άλλως επουλώθηκαν από το μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε από τα πέτρινα εκείνα χρόνια. Είναι ένας φόρος τιμής στους μυριάδες απλούς ανθρώπους, τους συγγενείς και τους γονείς μας, που βασανίστηκαν σκληρά εκείνη την περίοδο, πόνεσαν, έκλαψαν, χάσαν το βιος τους, αλλά έζησαν για να θυμούνται…! Απλά μία καταγραφή γεγονότων έκανα, όπως μου τα μετέδωσαν οι γονείς μου και πλήθος συγγενών μου, μία αλήθεια που δεν τη λέμε πολλές φορές, λόγω διαφόρων σκοπιμοτήτων. Τα βιβλία που κατέγραψαν αυτή την αλήθεια δυστυχώς είναι ελάχιστα και πιθανόν πολλοί «ειδικοί» να μη γνωρίζουν τίποτε, γιατί όπως όλοι ξέρουμε η ελληνική ιστορία καταγράφεται και διδάσκεται επιλεκτικά, για κάποιες μόνον περιοχές της πατρίδας μας. Τα χρόνια εκείνα ήταν μια νέα «μακεδονική θύελλα» που επεκτάθηκε και στην ελληνική Θράκη, όπως την περιγράφει στο βιβλίο του ο Γάλλος δημοσιογράφος Pailliates και αναφέρεται το 1908 στα πέτρινα χρόνια 1903-1907. Η Ελλάδα ποτέ δεν απείλησε κανένα μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις της επιδιώκουν πολιτική συνύπαρξης των λαών της χερσονήσου του Αίμου και ειλικρινούς συνεργασίας για τη παγίωση δημιουργικής ειρήνης, αλλά:
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΣΚΛΗΡΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΘΕΙ!
Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ!!!
ΠΗΓΕΣ:
- I. Προφορικές διηγήσεις των γονέων μου και συγγενών
- II. Κ. Στολίγκα: Οι επιδρομείς
- III. Μαρτυρίες Ηρώων 1940-1944 Θεόδωρου Ξόμαλη
- IV. Δράμα 1941 μια παρεξηγημένη εξέγερση Σπύρου Κουζινούπουλου
- V. Η Δράμα και η περιοχή της πρακτικά Β΄ επιστ. Συνάντησης
- VI. Η Μακεδονική θύελλα Pailliates
