Είχα σκοπό να γράψω για το βιβλίο της Ιστορίας, το συνωστισμό της Σμύρνης, την αμφισβήτηση της ποντιακής γενοκτονίας, το χορό του Ζαλόγγου (που θα μπορούσε να ήταν και gagnam style), το μάθημα θρησκευτικών στα σχολεία και εκείνο των αρχαίων. Είχα σκοπό να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με την αλλαγή του διδακτικού αντικειμένου, τη δογματική άρνηση εφηβικού χαρακτήρα κατά πάντων και δια πάντων της γνωστής -πλέον- πανεπιστημιακού (και βουλευτού) καθώς και με τις αντιδράσεις μερικών που προσποιούνται ότι απολαμβάνουν το τέλειο σύστημα Παιδείας που δεν χρήζει καμίας παρέμβασης.

Όμως, είναι κάτι πολύ σπουδαιότερο το οποίο θα ήθελα να μοιραστούμε. Την κατά 15% μείωση των γεννήσεων στην πατρίδα μας. Το περιμέναμε, το πιστεύαμε και μέσα μας ελπίζαμε να μη συμβεί, αλλά στατιστικά μετρήθηκε και βρέθηκε ότι από τα 100 νεογέννητα που είχαμε μέχρι το 2009, φτάσαμε να γεννάμε μόνο 85 Ελληνόπουλα.

Σε συνδυασμό με το κύμα μετανάστευσης των νέων προς το εξωτερικό, τη μείωση της ασφαλιστικής και φαρμακευτικής δαπάνης, θα ήταν υπερβολικό ή λαϊκίστικο να μιλήσουμε για μια κανονική και άκρως συστηματική γενοκτονία;

Αν συνυπολογίσουμε τα προβλήματα στην Παιδεία, πόσο ρεαλιστικό θα ήταν να πούμε ότι προωθείται μια νέα πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία το «νέο μοντέλο Ελλάδας» θα είναι μια μικρότερη και χαμηλότερου πνευματικού-γνωστικού επιπέδου χώρα;

Μετά από αυτό το στατιστικό εύρημα, ποιο είναι το μείζον θέμα; Το αν θα κάνουν οι μαθητές σωστά τον «σταυρό» τους στην πρωινή προσευχή ή το αν θα υπάρχουν μαθητές για να τον κάνουν;