Κατ αρχήν θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους απλούς πολιτες του Νομού Δράμας και οπου αυτή η εφημερίδα ταξιδεύει, εξαιρούνται πάσης είδους Ταγοί, <ο τον Σταυρόν υπομεινας δια την υμών σωτηρία ,Κύριος Ιησους Χριστος>, να μας χαρίζει υγεία, και δυναμη να παλεύουμε με τις δικες μας δυνάμεις τις δυσκολίες, και να μας οπλίζει με την ελπίδα της δικής μας  εσωτερικής  Ανάστασης.

---

Ερχεται ο εορτασμός του Πάσχα  ακομη μια φορα ημερολογιακά, οι ετοιμασίες κάθε είδους στο ανωτέρω σημείο, αλλα αραγε αυτή είναι η ουσια?, ερωτήματα τα οποια ετεθησαν διαχρονικά προ χιλιαδων ετών και συνεχιζονται να τίθενται τοσο από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας,  αλλα  και  κάθε αλλης Εκκλησιαστικής η μη ειδικότητος, αλλα  σχολιάζοντας την περίοδο που υπάρχω ,ζω ,και αναπνέω, βλέπω, αντιλαμβάνομαι ,και βεβαιώνομαι  ότι  τιποτε  και  στα  δικα  μου  χρονια  δεν  έχει  αλλαξει, αυτό είναι  το νόημα αλλα  και  η  παρακαταθήκη  που  μας  άφησε ο  Αναστηθείς Κύριος μας? , Γενάτε το απλό ερώτημα το ποσο γνωρίζουμε τον Κύριο μας, ? τι ξέρουμε για αυτόν?.

ΣΗΜΑΣΙΑ έχει κάθε λεπτομέρεια. Το ότι ο Χριστός Ούτε με μια πολυτελή μερσεντές σκέφθηκε να τον υποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων από φοίνικα, ούτε να του στρώνουν κόκκινα χαλιά σα να είναι ένας αστέρας του Χόλυγουντ ή, κάποιος ξιπασμένος μητροπολίτης κάργα στο χρυσαφικό.

ΣΩΤΗΡΑΣ δεν μπορεί να ‘ναι κάποιος πλουτοκράτης. Κάποιος τραπεζίτης. Μια καπιτάλα του κερατά. Ούτε ένας βασιλιάς δοξασμένος, ένας φιλόσοφος, ένας στρατηλάτης, ένας επιστήμων, ένας εφευρέτης, ούτε ένας αρχηγός εκκλησίας, ο πιο υψηλόβαθμος εκπρόσωπος του Θεού στη γη.

Εκκλησιαστικοί πάσης φύσεως και Λαϊκοί καταναλώνονται αυτην την περίοδο σε επισημάνσεις συμβουλές Πατρικές παντα για τους αλλους  ποτε δια δικόν τους  μα κανένας δεν μιλά για το ότι και φέτος οι εκκλησίες θα γεμίσουν, αλλα  οι καρδίες θα παραμείνουν πέτρινες και ολοι μας με πρώτους τους κατά τόπους Ταγούς θα είμαστε ο<  αυτουλακις μας >,  θα κανουμε την καθιερωμένη μας Λεζάντα την Μεγαλη Παρασκευή στην περιφορά του Επιτάφιου όπως και το Μεγάλο Σάβανο   κατά το κοσμικό   ,επίσης δεσποτάδες παπάδες με λαμπερές στολές και αυτή παρόν μεσα σε όλο το σκηνικό  , αλλα  τιποτε να μην θυμίζει τον Κύριο μας, γεννήθηκε ταπεινά, μεγάλωσε  απλος ταπεινός , και έζησε μεχρι και την Σταύρωση του με ένα ιμάτιο το οποιο και αυτό  ο δίβουλος λαός  το έβαλαν σε κλήρο, όλη του η ύπαρξη παντα  με μια απλότητα εξωτερική αλλα  να  διαχέει ένα λαμπερό φως ελπίδας για όλους και όσους τον ακόλουθουν  ανα τους αιώνες στον δρόμο που χάραξε.

Όπως γνωριζετε δεν υπάρχει βιογραφία δια τον Κύριο μας, ουδεις ανα τους αιώνες Αποστόλους και Πατέρες της Εκκλησίας δεν έγραψαν τον βίο του Θεανθρώπου ,αραγε γιατι?, Η Μεγαλη εβδομάδα είναι όλο διδαχές ,και είναι η αποτύπωση το ποιος είναι ο Κύριος Ιησους Χριστος μας.

Για μια ακόμα φορά, με τη χάρη του Θεού, οδεύουμε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, στην ιερότερη εορτολογική περίοδο του έτους. Για μια ακόμη φορά θα ακολουθήσουμε τα ίχνη του Νυμφίου της Εκκλησίας μας Χριστού και θα γίνουμε συνοδοιπόροι του Θείου Πάθους Του. Σύμφωνα με τον ιερό υμνογράφο, καλούμαστε όπως «συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι΄αυτόν ταις του βίου ηδοναίς΄ ίνα και συζήσωμεν αυτώ». Με αυτή την προϋπόθεση θα γίνουμε πραγματικοί κοινωνοί της Αναστάσεώς Του. Μόνο έτσι θα νοιώσουμε πραγματικά τη χαρά της Θείας Εγέρσεως.

Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού αποτελεί αναμφίβολα σπουδαιότατο σταθμό πλουσίου πνευματικού ανεφοδιασμού των ψυχών μας. Η μνεία των ιερών γεγονότων μαζί με τις θεσπέσιες ακολουθίες των αγίων ημερών, δημιουργούν ατμόσφαιρα κατάνυξης και περισυλλογής. Τα Άγια και Σεπτά Πάθη του Χριστού μας ελάχιστες ψυχές ανθρώπων αφήνουν ασυγκίνητες. Μόνο οι πωρωμένοι από την αμαρτία και το κακό ελάχιστοι άνθρωποι παραμένουν απαθείς τις άγιες αυτές ημέρες. Το μεγάλο πλήθος των ανθρώπων, οι οποίοι μάλλον θα μπορούσε κάποιος να τους χαρακτηρίσει αδιάφορους, αυτές τις άγιες ημέρες κατακλύζουν τους ναούς με τη «Σύνοψη» στο χέρι να σιγοψάλλουν μαζί με τους ψάλτες τους ύμνους των ιερών ακολουθιών.

Πρέπει να επισημάνουμε σε αυτούς που δεν γνωρίζουν την εκκλησιαστική τάξη, πως η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει τη Μ. Εβδομάδα να τελείται ο Όρθρος της ημέρας το προηγούμενο βράδυ, π.χ. ο Όρθρος της Μ. Δευτέρας τελείται το βράδυ της Κυριακής, ο Όρθρος της Μ. Τρίτης το βράδυ της Μ. Δευτέρας κ.ο.κ. Αυτό γίνεται για να μπορούν οι εργαζόμενοι πιστοί να συμμετέχουν στις ιερές ακολουθίες.

Η δομή της Μεγάλης Εβδομάδος είναι ακριβώς η αναπαράσταση της τελευταίας εβδομάδος της επί γης παρουσίας του Χριστού μας. Κάθε ημέρα «μνείαν ποιούμεθα», όπως αναφέρει το ιερό συναξάρι, κάποιου από εκείνα τα σωτήρια γεγονότα. Τη Μεγάλη Δευτέρα τιμάμε μια μεγάλη προσωπικότητα της Π.Δ. τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο, ο οποίος είναι ο ίδιος, με τα άδικα παθήματά του, τύπος του Χριστού και επίσης ενθυμούμαστε το γεγονός της «ξηρανθείσης συκής» από τον Κύριο, ως ζωντανή προτροπή στους πιστούς για παραγωγή πνευματικών καρπών. Τη Μεγάλη Τρίτη ενθυμούμαστε τις διδακτικότατες παραβολές των Δέκα Παρθένων και των Ταλάντων, οι οποίες έχουν υψίστη σημασία για τη σωτηρία μας, υπενθυμίζοντάς μας την φοβερή και αδέκαστη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Την Μ. Τετάρτη τιμάμε τη μετάνοια της αμαρτωλής γυναικός, η οποία άλειψε με μύρο από ευγνωμοσύνη τα πόδια του Κυρίου, λίγο πριν το Πάθος Του και ακόμα τη μέρα αυτή θυμόμαστε την προδοσία του άθλιου Ιούδα. Τη Μ. Πέμπτη εορτάζουμε τα σωτήρια γεγονότα που συνέβηκαν κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, τον ιερό Νιπτήρα, την παράδοση της Θείας Ευχαριστίας, την Αρχιερατική Προσευχή του Κυρίου και την σύλληψη του Κυρίου. Την Μ. Παρασκευή προσκυνούμε τα άγια και σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Το Μ. Σάββατο τιμάμε τη θεόσωμο Ταφή του Κυρίου μας και την εις Άδου Κάθοδόν Του.

Η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί αυτές τις ημέρες να βιώσουμε με συντριβή και κατάνυξη τα άγια και σεπτά Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Καλούμαστε να γίνουμε συνειδητοί κοινωνοί των παθημάτων του Λυτρωτή μας, διότι έτσι θα νοιώσουμε το μέγεθος της θείας αγάπης και φιλανθρωπίας.

Η σωτηρία μας είναι αποτέλεσμα των Παθημάτων και της αδίκου Θυσίας του Κυρίου μας, καθ ότι «τας αμαρτίας ημών αυτός ανήνεγκεν εν τω σώματι αυτού επί το ξύλον, ίνα ταις αμαρτίαις απογενόμενοι τη δικαιοσύνη ζήσωμεν» (Α΄Πετρ.2,24). Ο Χριστός «υπέρ πάντων απέθανεν … ίνα οι ζώντες μηκέτι εαυτοίς ζώσιν, αλλά τω υπέρ αυτών αποθανόντι και εγερθέντι» (Ρωμ.5,15). Αυτό προϋποθέτει η βίωση από μέρους μας των σωτηρίων Παθημάτων του Λυτρωτή μας Χριστού να μην είναι τυπική ή μόνο συναισθηματική, αλλά πρέπει να είναι καθολική οντολογική μέθεξη των σωτηριωδών ενεργειών, οι οποίες απορρέουν από «τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν» (Εβρ.12,2).