Από το αρχείο του Γιώργου Νάτση
Ο κάμπος της Αμμουδιάς είναι γύρω στα 8.500 στρέμματα.
Το 1960 με 1962 έγινε το αρδευτικό δίκτυο όπου εξυπηρετεί όλα τα χωράφια της περιοχής.
Οι καλλιέργιες είναι το καλαμπόκι, βαμβάκι, ζαχαρότευλα και με πολλά στρέμματα το γνωστό και φημισμένο φυστίκι (αραχίδα) Αμμουδιάς.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αυξημένο το ενδιαφέρον σε νέες εναλλακτικές καλλιέργιες στο κάμπο της Αμμουδιάς, όπως το σπαράγγι και αρωματικών φυτών (Λεβάντα, Φασκόμηλο, Καλέντουλα, Θρούμπι, Θυμάρι, Σπαθόχορτο ή Βαλσαμόχορτο, Ύσσωπος, Ρίγανη, Μελισσόχορτο).
Λίγα λόγια από τον Αμμουδιώτη Άγγελο Ασλανίδη:
Η αγροτική μεταρύθμιση που έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1912 δεν επέτρεψε την μετατροπή του κάμπου των χωριών μας σε μεγάλα τσιφλίκια, διότι απαγόρευσε δια νόμου την αγορά γης απελευθερωμένων εδαφών από τούρκους γαιοκτήμονες μετα το 1912. Ετσι η γη μοιράστηκε στους αγρότες, που την καλλιεργούσαν. Όση γη έμεινε και κάποια βοσκοτόπια μοιράστηκαν στους πρόσφυγες σε αντιστάθμισμα της ανταλλάξιμης περιουσίας που άφησαν στον πόντο. Ιδιόκτητη γη μουσουλμάνων κατακρατήθηκε από τους γηγενείς και δεν αποδόθηκε, αν και ήταν ανταλλάξιμη.
Το γεγονός αυτό νομιμοποιήθηκε και από το Ελληνικό Κράτος. Σε χωριά που ήταν αμιγώς μουσουλμάνικα η γη και τα σπίτια δόθηκαν στους πρόσφυγες.
Σήμερα η γη ως μέσον επιβίωσης είναι για λίγους διότι το αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα κατέχει πολύ χαμηλό ποσοστό του Συνολικού Εθνικού Εισοδήματος.
Σε πολλά χωριά δεν υπάρχουν αγρότες να καλλιεργήσουν την γη. Με το σύστημα των επιδοτήσεων, η γη περιήλθε σε χέρια αστικοποιηθέντων αγροτών, οι οποίοι νέμονται τις επιδοτήσεις, ενώ παράλληλα κάνουν άλλες εργασίες.
Θα πρέπει να γίνουν θεσμικές αγροτικές μεταρυθμίσεις για να μπορέσουν να εξεύρουν γη οι νέοι που θέλουν να ασχοληθούν ως αγρότες.
