Στο ίδιο έργο θεατές! Για άλλη μια φορά, δυστυχώς, τόσο η έλλειψη των κανόνων ελέγχου και ασφαλείας, όσο κι η προβληματική απόδοση σε θέματα ενημέρωσης, συντονισμού, οργάνωσης, και αντιμετώπισης, συνοδεύτηκε με μία περιβαλλοντική καταστροφή κι ένα έγκλημα εις βάρος της υγεία μας.

Βλέποντας το μαύρο τοξικό σύννεφο να απλώνεται, μου ξύπνησαν στιγμές Τσερνόμπιλ. Ο παραλληλισμός αυτός, συγκρίνοντας τα μεγέθη της καταστροφής από τα δύο αυτά γεγονότα, ίσως χαρακτηριστεί άνισος ή άσχετος ή επικίνδυνος. Όμως όταν πρόκειται για την υγεία, με τι μέτρο και τι σταθμά μπορείς να αξιολογήσεις και να αποτιμήσεις την καταστροφή; Πώς και πόσο κοστολογείτε η ζωή και η υγεία μας; Η έκθεση σε κίνδυνο της ζωής και της ασφάλειας του κάθε ανθρώπου αποτελεί εξ ορισμού εγκληματική πράξη. Έτσι έγινε τότε, αυτό έγινε τώρα! Οι <<ειδικοί>> τις εποχής μας καθησύχαζαν και μας έδιναν οδηγίες αντιμετώπισης της κρίσης και μετά από 15 χρόνια φάνηκαν τα σημάδια. Γιατί θα πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια για να δούμε τα σημάδια της τωρινής καταστροφής και πάλι; Τι να μας πούνε τώρα; Η ζημιά έγινε!

Στον απόηχο της μεγαλύτερης οικολογικής καταστροφής στην περιοχή μας και της αναλγησίας του συστήματος, θα ήταν άδικο να μην επαινέσουμε την αυταπάρνηση και το αίσθημα ευθύνης των ανθρώπων της πρώτης γραμμής. Ο λόγος γίνεται για τους Πυροσβέστες, το Στρατό και τους εθελοντές πολίτες.  Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους αφανείς αυτούς ήρωες που δίνουν πάντα άνισες μάχες, σε αντίξοες συνθήκες, προκειμένου να σώσουν ζωές και περιουσίες. Σε αυτούς πάλι στηρίχθηκε το ανεπαρκές σύστημα που συνεχίζει να στρουθοκαμηλίζει για να ξεφύγει από τα λάθη του.

(σημείωμα προς τον συντάκτη: αν το περιεχόμενό μου κριθεί, υβριστικό ή προσβλητικό σας επιτρέπω δημοκρατικά, να το διαγράψετε!)